Santa Clara en Camagüey

Hola!

Op naar Santa Clara! We wilden hier graag heen vanwege het grote monument en museum over Ernesto 'Che' Guevara. Ik had me thuis ooit al ingelezen en films gezien. Ook heb ik in Argentinië zijn geboortehuis in Rosario gezien, en ben ik naar zijn huis geweest in Cordoba wat nu inmiddels een museum is. In Bolivia las ik zijn dagboek over toen hij in Bolivia een revolutie probeerde op te zetten. En nu ben ik dan echt in Cuba en zijn Che en Fidel overal aanwezig. Vooral in publieke plaatsen zie je aan elke wand minstens twee foto's of schilderijen hangen. In de Casas zie je ze weinig tot niet, apart he!

Er waren twee routes naar Santa Clara. Eentje over de snelweg en eentje door de bergen. Nou is het landschap hier prachtig dus kozen we voor de bergen. Waar we alleen even niet rekening mee hadden gehouden was dat er twee wagenziek werden en eentje doodsangsten uitsloeg, dus een erg vrolijke rit was het niet, haha! Daarbij kwam ook nog eens dat de weg echt heel slecht was, en zelfs soms ophield te bestaan. Gelukkig kwamen we allen heelhuids en weer met een glimlach aan in Santa Clara.

Goed, in Santa Clara heb je dus een mega standbeeld van Che dat daar geplaatst is in 1987, 20 jaar na zijn dood. Onder het standbeeld liggen zijn overblijfselen. Hij ligt daar pas sinds 1997, omdat hij voorheen nog in Bolivia lag (daar is hij namelijk om het leven gebracht). In een prachtig mausoleum ligt hij daar met 38 andere strijders uit de Boliviaanse revolutie. Een eeuwig vuur, aangestoken door Fidel, schijnt een somber lichtje op de uit steen uitgehakte gezichten van deze strijders. Naast de gezichten hingen mooie witte bloemen, maar bij twee van de 38 hingen rode bloemen. Het bleek dat wanneer het hun verjaardag was, of hun sterftedag, ze een andere kleur bloemen kregen. Het was erg bijzonder om daar te zijn! De meningen over de revolutie en de manier van regeren in Cuba zijn natuurlijk verdeeld, en beide kanten hebben natuurlijk voor-en nadelen, maar het blijft gewoon zo bijzonder om het allemaal met je eigen ogen te zien!

Nadat Anna nog het souvenierswinkeltje geplunderd had en een boek over Che gekocht hadden, gingen we weer door. Dit keer scheurden Miel en ik gewoon rechtdoor over de "snelweg", zonder bergen zonder wegen. Camagüey is een stad vol kronkelweggetjes, net een doolhof. Dit is expres zo gebouwd om gemene piraten als Henry Morgan het moeilijk te maken. Je kunt je dus wel voorstellen dat we onze casa niet zo 1, 2, 3 gevonden hadden! Uiteindelijk lukte het ons toch, en bleek deze wéér vol te zijn! Zo gaat het steeds! We krijgen een casa aangeraden gekregen, we bellen ze, we zijn welkom, maar als we aankomen blijken ze vol! Wat onze theorie nu is, is dat ze ons gewoon doorverwijzen naar de Casas die het geld meer nodig hebben. Want het is wel erg toevallig steeds! We verbleven nu uiteindelijk bij Fauti, een lief vrouwtje die hier woont met een lief omaatje zonder tanden die schuifelend door het huis waggelt. Milan showde zijn achteruit inparkeerskills en zette onze waggie in de garage. Daarna was het eindelijk tijd voor eten!

We waren vrij laat en veel restaurants bleken al dicht te zijn. We zagen wel staatsrestaurant 1514 (in dit jaar is Camagüey gevonden). We stapten naar binnen maar toen we de prijzen zagen schrokken we ons rot...veels te duur! Gelukkig bleken de prijzen in peso's, en niet in CUCs! We deelden de prijs dus door 25 en toen bleek het echt zo goedkoop te zijn, bijna gratis gewoon! Voor 17 CUC hebben we heerlijk gegeten! De reisgidsen zijn erg negatief over de staatsrestauranten, maar tot nu toe hebben we er steeds verrukkelijk gegeten! Na het eten vielen we met z'n allen, na een korte nacht en lange dag, vroeg als een blok in slaap!

Fris en fruitig zaten we aan het ontbijt waarbij Fauti ons wederom fruit, sap, brood en ei serveerde. Jammm! Met een vol buikje hadden we genoeg energie om deze doolhofstad te ontdekken! Bozena en ik hadden ons in de auto helemaal ingelezen over Camagüey en de geschiedenis, dus we wisten wel al een beetje wat ons leuk leek om te zien! We zagen veel kerken, een kunstgalerij, een grote (lege) markt waar ze alleen maar bananen en knoflook verkochten en een museum. Ook zijn we op twee terrasjes neergeploft en namen we een fietstaxi. We hebben heerlijk geluncht bij Plaza del Carmen, waar schattige kindjes ons vermaakten. We sloten de city tour af in het winkelgedeelte van Camagüey. Wat ons opvalt is dat de supermarkten en winkels veel van hetzelfde verkopen. Als de schappen niet gevuld kunnen worden, laten ze die gewoonweg leeg. De winkels zien er dus best gek uit. Aan de ene kant dus leeg, aan de andere kant vol met mega veel van hetzelfde.

Na lekker gerelaxt te hebben in onze casa gingen we wederom dineren bij staatsrestaurant 1514. We hadden weer heerlijk gegeten, voor zo weinig geld! Wat worden de toeristen dan eigenlijk toch erg opgelicht overal als je het zo bekijkt. Aan de andere kant hebben wij ook natuurlijk meer geld en snap ik dat ze er alles aan doen om meer te kunnen verdienen. We eindigden die avond in een gezellig barretje waar Natasha en ik uiteindelijk als laatste twee eindigden. We hebben de hele avond gekletst met een stel Cubanen, het blijft zo interessant om verhalen en cultuurverschillen uit te wisselen! Ze laten niet erg veel los natuurlijk, want o wee als iemand erachter komt dat je een slecht woord wisselt over Cuba, maar toch. We werden netjes voor de deur afgezet waarna ik daarna heerlijk in mijn bedje in slaap viel.

Die ochtend erop moesten we weer vroeg op! 8 uur ontbijt en door naar de volgende stad: Santiago de Cuba!

Volgende keer meer ;-)

Kusjes!