Santiago de Cuba

Hoi!

Santiago de Cuba, een plek waar enorm veel afgespeeld heeft. Zo is het heel kort even de hoofdstad geweest. Maar aardbevingen en piratenaanvallen zorgden ervoor dat Havana veel sneller groeide dan Santiago, en werd de hoofdstad dus naar Havana verplaatst. Om deze rede mogen Havana en Santiago de Cuba elkaar niet zo...zeker in honkbal voel je dezelfde rivaliteit als tussen Amsterdam en Rotterdam. De Fransen brachten vanuit Haïti veel slaven mee op op de suikerplantages te werken, hierdoor is de bevolking dus ook veel donkerder dan in andere gebieden in Cuba. Ook is Fidel Castro hier de revolutie begonnen. Hij heeft hier, samen met het rebellenleger M-27-7, de eerste schoten gelost op een militaire kazerne van Batista. Natuurlijk zijn deze schoten in de muur nog steeds te zien. Fidel heeft hier op school gezeten, we hebben zijn huisje gezien. De propaganda is hier dus ook nog veel sterker dan in andere steden in Cuba, helemaal omdat Fidel hier ook zij eerste overwinningsspeech hield. Ook is Santiago de Cuba bekend omdat Don Facundo Bacardí hier zijn eerste rumfabriek geopend heeft. Toen de revolutie werd doorgezet en de rijkdommen van het land werden herverdeeld, werd Bacardí woedend. Ze weigerden de compensaties van de overheid en vertrokken naar de Bahama's. Ze blijven trots op hun Cubaanse achtergrond, maar maken er zeker geen geheim van dat zij en de Cubaanse regering geen vrienden zijn.

Veel gebeurd dus in Santiago, dus ook veel te zien! De rit van Camagüey naar Santiago verliep heel spoedig. Natuurlijk was het wel weer even zoeken naar het adres van de casa, maar uiteindelijk vonden we die snel. Fauti, uit Camagüey, had al proberen te bellen om te zeggen dat we eraan zouden komen, maar er nam toen niemand op. Ook toen we aanbelden, deed er niemand open. Nouja, dan maar op zoek naar een andere...casas genoeg! We eindigden uiteindelijk bij een prachtig oud en groot pand. Enorme hoge plafonds en dure meubelstukken met nog duurdere porseleinen beeldjes erop. De kamers waren ook prachtig! Wauw, hier wilden we zeker wel verblijven! We zijn er nog steeds niet achter wat voor huis dit vroeger is geweest, maar het moet vast van een belangrijk persoon zijn geweest. (Of misschien is het wel een vak de vakantiehuizen van Raoul en Fidel?)

Milan, Anna en ik wilden nog wel eventjes de buurt verkennen voordat we wat gingen eten. We parkeerden de auto en liepen daarbij een Cubaan tegen het lijf die Nederlands bleek te praten (en ook Milan bleek te heten!). Hij had een zus in Nederland en had zelf ook een tijdje in Nederland gewoond, grappig! Hij nam ons mee op sleeptouw en liet ons de Franse wijk Tivoli zien. Heerlijk, ik kon daar wel uren rondlopen. Of eigenlijk kun je daar misschien gewoon nog beter op een stoepje zitten en kijken wat er allemaal gebeurd. Domino spelende mannen, muziek, spelende kinderen, rondscheurende motors...geweldig! We dronken een lekker koud biertje en keerden terug naar de casa om ons klaar te maken voor het diner. We vonden een gezellig restaurantje waar we heerlijk gegeten hadden. Daarna gingen we terug naar de wijk Tivoli. Op aanraden van onze nieuwe vriend Milan gingen we naar Casa de las Tradiciones. Zonder enkele verwachtingen stapten we een klein woonkamertje binnen waar een bandje (helaas) net een laatste nummer speelde. Het was net alsof we 50 jaar terug de tijd in waren gegaan, wauw! Natuurlijk waren de dames niet veilig en werden we gevraagd om salsa te dansen. Het maakt hier niet uit of je kunt dansen of niet, als je maar geniet!

De volgende dag trokken we het hete stadscentrum weer in. Omdat de stad omringt is door de Sierra Maestra staat hier minder wind en is het hier dus 40 graden of hoger. In deze Sierra Maestra hielden Che en Fidel zich trouwens schuil tijdens de revolutie. Het was Natasha en Bozena te heet om rond te wandelen, dus lieten we hun achter en gingen wij door. We zagen het carnavalmuseum en het rum museum. We aten een kippetje voordat we doorliepen naar de kazerne om daar het museum over de revolutie te zien. Helaas was deze dicht, het was een of andere speciale dag. Omdat het ons ook te heet werd en we de meeste dingen uit de stad wel gezien hadden, ploften we in een leuk barretje neer. Een enthousiaste oude barman liet ons vol trots en overgave zien hoe je de perfecte mojito maakt. Ze gebruiken hier namelijk helemaal geen munt, maar "yerba buena", wat eigenlijk letterlijk "goed kruid" betekent. De beste man rolde vervolgens drie stekjes in een krant, die hij vervolgens nat maakte en aan mij gaf. Ik moest deze dus proberen het land uit te smokkelen en het thuis proberen te planten, haha! We gaan zien of het gaat lukken!

Die avond aten we bij een gezellig restaurantje met een prachtig uitzicht over de hele stad. We gingen na het eten naar Casa de la Trova. Trova is een muziekstijl uit de jaren 60. Vooral de liedjes 'Guantanamera' en 'Hasta siempre comandante' zijn erg beroemd. We waren deze avond ruim op tijd en we kregen zelfs een tafeltje vooraan! We hadden kaarten mee en onder het genot van een heerlijke Cubaanse mojito speelden we wat spelletjes tot de Trova band begon. We genoten van de heerlijke klanken en we waagden zelfs een dansje. Omdat we de volgende ochtend erg vroeg wilden vertrekken, besloten we het niet al te laat te maken. Het was echt een gezellige avond met heerlijke muziek.

Om 05:30 ging de wekker want we besloten namelijk om rond 06:00 te vertrekken. 06:15 reden we vermoeid Santiago de Cuba uit, op naar Baracoa!!

Liefs, Sas