Trein, bus, fiets, olifant...niets is ons te gek!

Hoi!
Ik schrijf dit nu vanuit Repalle, het dorpje waar we nu inmiddels verblijven op de school. Voor ik daar over zal vertellen eerst nog wat we nog allemaal meegemaakt hebben!
Toen we aankwamen in Jaipur stopten we bij een luxe hotel! Heerlijke bedden en een nog heerlijkere douche! De laptops, camera’s en mobieltjes gingen gelijk het stopcontact in. We aten in het hotel. Ik had echt geen honger en had de nacht ervoor slecht geslapen...last van mijn darmen. Het moest er ook van komen natuurlijk. Ik at wat spaghetti en nam na het eten een douche. Na nog een fijn momentje op het toilet was het bedtijd, volgende ochtend weer vroeg op!
Donderdag ochtend op tijd opgestaan om de tassen zo in te pakken dat we alles klaar hadden voor de treinreis in de avond. Om 08.30 waren we klaar om te gaan. I.v.m. tijdtekort hadden we al wat activiteiten geschrapt, maar omdat het regen op komst was in de middag (wat de wegen dus nog slechter maakt) was de eerste bezichtiging op high speed tourist tempo style :p Het eerste was een paleis Hawa Mahal. We zagen de prachtige gevel waarbij de vrouwen die er woonden wel naar buiten konden kijken door de kleine raampjes, maar niemand kon hen zien. Na 2 minuten foto’s nemen (en Dima kocht snel een broek) gingen we gauw door naar Amber Fort. En fort gebouwd in een bergachtige omgeving met een enorme muur er om heen. Het leek net de Chinese muur, alleen dan maar 11 km!
De olifanten waren ons al aan het opwachten. Sommige waren beschilderd, zag er erg mooi uit. Toch vond ik het echt wel heel erg zielig. Ze werden door hun bestuurder keihard op hun hoofd geslagen, soms ook met een stok met een haak er aan. Toch zijn we wel opgestapt. Ik deelde een olifant met Mathias. Erg comfortabel was het niet :p Je schud heen en weer, bij elke hobbel heb je het gevoel alsof je er af valt! Ook gingen we de berg op, waardoor Mathias steeds meer naar beneden zakte tegen mij aan. Lekker plakkerig :p Maar wel gezellig hoor! Onze olifant, nr. 53, was een snelle. We haalden Yoran en Dries al gauw met gemak in :p Zelfs onderweg naar het fort waren er verkopers die ons dingen wilden verkopen! Hoe echt?! We zitten op een olifant!! Haha!
We kwamen aan op een groot plein. Het fort was echt prachtig! Sommige stukjes waren wel wat vervallen, maar je kunt je heel goed inbeelden hoe mooi het vroeger wel niet was! De deuren zijn zo mooi versierd! Ook was er een badhuis helemaal ingelegd met spiegelstukjes! In NL zou het al gauw kitsch worden, maar hier is het zo prachtig mooi!
Na het Amber fort (en tientallen verkopers en bedelaars later) gingen we terug de bus in. We hadden een lange reis voor de boeg. 6 uur in de trein, 28 uur in de trein en dan nog eens 2 uur met de jeep. Maar in de bus was het lekker koel wat erg fijn was, iedereen was plakkerig nat van het zweet! Onderweg terug naar het treinstation van Delhi sliepen we veel, dat doodt toch wel de tijd. Ook speelden we weer leuke spelletjes met Radio Wimbo!
Op een gegeven moment stopten weer ergens onderweg langs een straat met veel kleine winkeltjes, een heel typisch straatbeeld. We stapten een klein winkeltje binnen om inkopen te doen voor in de trein, maar dat was toch wel schrikken hoor! Heel klein maar vooral heel smerig!! Vliegen en stank overal! Ik kon het echt even niet aan, en ging naar buiten voor frisse lucht. Je merkte aan de mannen hier op straat dat er zeker minder toeristen komen. Geen opdringerige mannetjes of straatkinderen die iets van je willen. Wel werd er weer uitgebreid gestaard, negeren werkt het beste. We kochten veel water, fruit en snacks. Maar brood was er niet. Voor we het wisten stapte de eigenaar van de winkel op zijn motor en reed hij naar de dichtstbijzijnde plek waar er wel brood te krijgen was. Wij keken toch wel steeds meer op ons klokje. De trein zou 18.40 vertrekken en we hadden nog een behoorlijk stuk te gaan over de hobbelige en blubberige weg. Gelukkig kwam hij gauw terug met het brood en konden we door.
We reden Delhi binnen en het station was al gauw te zien. Toch hadden we echt haast. Of we zouden de trein net halen, of keihard missen. Net op dat moment werden we aangehouden door de politie! Neee! Dat kunnen we er nu echt niet bij hebben! De chauffeur gaf heel stiekem wat rupees en we konden doorrijden. Toen we bij het station waren pakten we vlug onze spullen, gaven een flinke tip aan de mannen van het busje en renden we met onze tassen en boodschappen naar het station. Daar was een enorm lange rij en we hadden nog maar minder dan 10 minuten! Neeee!!
Gelukkig waren daar de mannetjes in het rood. Tegen wat rupees wilden zij ons wel helpen met de spullen. Dat deden we maar en dat was maar goed ook. Ze namen ons mee naar de snelle route, een soort achteringang naar het station. Een slaperige bewaker gaf een knikje dat het OK was en we renden door. Snel gooiden we onze spullen door de bewakingsscan en renden we naar het perron. Gelukkig hadden we de trein net gehaald! Het was nog even een beetje stressen waar we moesten zitten, maar toen dat duidelijk was, waren we allemaal erg opgelucht!
We hadden 2 coupes, A en H, gelukkig dicht bij elkaar. Ik sliep in de coupe met Milton, Sergio, PJ en Dima. Ik nam het bed wat aan het gangpad stond, de anderen 4 sliepen aan de andere kant van de gang. 2 onder en 2 boven. Er was airco, genoeg ruimte om me om te draaien...slapen ging wel lukken dacht ik!
We smeerden wat witte broodjes snoepjam en ik bracht die met wat bananen naar de anderen. Die waren gezellig muziek aan het maken. Yoran op de blokfluit, Wim op de keyboard en Mathias op de gitaar, leuk!
Terug in mijn coupe ging ik wat lezen, en met het geschommel van de trein kon ik eigenlijk zo slapen, maar op dat moment werd besloten om een slaapmutsje te nemen...Dat klonk eigenlijk nog wel wat beter!! Milton bracht ook wat naar de andere coupe. Na een tijdje kwamen Len en Mathias voor wat meer. Omdat PJ, Milton en Sergio gingen slapen besloten we op de gang te gaan staan. We deden de treindeur open (das heel normaal hier) voor wat frisse lucht. Het was erg gezellig, net een avondje uit! En eigenlijk om nog ietsjes beter te kunnen slapen wilden we nog een klein slaapmutsje...De gordijnen waren dicht en eigenlijk durfden we het niet te pakken. Toen besloot Len om het gewoon te doen. Dat leverde een behoorlijk hilarisch moment op! Zijn voeten staken onder de gordijntjes uit en al gauw hoorden we Milton roepen: ‘LEN!!!’. Milton had Len bijna een klap verkocht omdat hij dacht dat het een indringer was, haha! Het was gelukt! Daarna was het toch wel echt bedtijd.
De volgende dag werd ik vroeg wakker. De trein schudt je heen en weer, dat brengt je wel lekker in slaap, maar toch had ik niet goed geslapen. De treinrit duurde tot een uur of 23.00 en de rest van de dag bestond uit lezen, filmpjes kijken op PJ’s laptop, slapen en een beetje naar buiten kijken. Je kunt de deuren dus gewoon open doen, zo leuk om te zien! De hele dag door komen er mannetjes langs die eten, drinken en snacks verkopen. We hadden zelf eten meegenomen, maar na 4 broodjes snoepjam heb je dat ook wel voor gezien. We durfden het aan om samosas en birianys te eten. Wat het doet met onze gezondheid merken we later wel! Je moet namelijk weten dat alles, maar dan ook echt alles in de trein heel erg smerig is. Je hebt om te beginnen de wc’s. Eastern of western style. Natuurlijk kies je voor de western style, maar denk maar niet dat dat schoner of fijner plassen is. Je kunt niet doortrekken (want het water komt dan als een golf over je voeten heen, bah!) dus alle kak en pis zie je nog in de pot plakken. Hhmm, en daar moet je dus je behoefte in doen, al hobbelend en schuddend :p Maar wat moet, dat moet! Dus de antibacteriële gel werd vaak gebruikt :p Voor de rest kruipen er overal beesten rond! Altijd gezellig zo een kakkerlak in je bed of in je schoen!
Ik was blij dat we er bijna waren, maar ik zag op tegen de jeeprit van 2 uur. Op het station stonden de zusters en de broeder ons al op te wachten. De rit was erg vermoeiend. We waren hongerig, moe, warm en vies. De rit was inderdaad lang, maar het uitzicht maakte het goed. Het was echt een mooie omgeving, platteland, bijna jungleachtig!
We reden een klein weggetje op en we zagen overal ratten! Snel begrepen we wel waarom, we reden langs een enorme vuilnisbelt. Daarachter was een school! We stopten bij die school en het was de bedoeling dat de jongens daar zouden gaan slapen, en dat de meiden met de zusters mee gingen. Eigenlijk vonden we dat helemaal niet leuk, dan is er ‘s avonds helemaal geen tijd samen! Na een boel geklets werd besloten dat de jongens de volgende dag ook bij de zusters zouden komen slapen.
Toen wij aankwamen bij de andere school, een prachtig terrein, zagen we een groot spandoek: Hearty Welcome Miltopn, Scergio and group members! Wat een ontvangst zo midden in de nacht! We werden naar onze kamers gebracht, echt perfect! Het lijken wel allemaal mini huisjes door de twee kleine houten deurtjes waar je door naar binnen moet. De badkamer is ook prima. Een ‘western toilet’, en twee grote emmers waar je je mee kunt wassen. De zusters waren erg goed voorbereid, voor iedereen lag er een notitieboekje en een pen klaar, zeep en een zeepbakje en tandpasta. Ook stond er thee en water klaar. Een fijner welkom kun je je niet voorstellen! Het was tegen een uur of 03.30 dat we sliepen, eindelijk weer een bed, heerlijk!
Nou, het was wederom weer een lang verhaal hihi! Ik vind het trouwens wel echt heel erg leuk om al jullie reacties te lezen!!
Liefs Sas!