Montañita en....Montañita!

Hoi allemaal!

Daar ben ik weer met een fantastisch avontuur uit Montañita! Montañita is echt een plek wat ik aan m'n lijstje met favorieten toegevoegd heb!!
Luzie en ik kwamen er zondagavond aan. Ik had een hostel gevonden op internet, maar verder niet gecheckt of het leuk zou zijn of niet. Na een kleine wandeling kwamen we er aan en toen ze onze kamer lieten zien viel onze mond open van verbazing!! De kamer had geen muren, alleen een dak! We zouden dus in de open lucht slapen! 10 kleine bedjes met klamboes lagen in de kamer, het zag er echt zo leuk uit! Hier wilden we zeker wel onze tijd doorbrengen! We dumpten onze spullen en gingen naar het strand, nog net op tijd om de zonsondergang te zien.

Daarna vonden we een leuk restaurantje waar we heerlijke knoflookgarnalen oppeuzelden...hhhmmm ik houd van het eten aan de kust! Op zondag mag er eigenlijk geen alcohol verkocht en gedronken worden, maar in een relax hippie/surf/feestdorpje als Montañita wordt daar niet naar geluisterd. Zo konden we op onze eerste zwoele avond in dit paradijselijke plaatsje toch nog van een koel biertje genieten. We liepen wat rond door het stadje en ik wist het toen al gelijk: hier wil ik langer blijven!! Terug in het hostel speelden we nog wat kaartspellen en doken toen lekker onze klamboe in!

De volgende dag was erg relaxt...uitgeslapen en op naar het strand. Met onze Lonely planets hadden we de rest van de trip een beetje gepland. Op het strand is genoeg te zien. In het water wordt er volop gesurft. Een paar dagen voordat wij er waren, was er de wereldkampioenschap surfen! Balen dat we dat net misgelopen hebben! Maar ook nu waren er genoeg pro's die hun kunsten showden! Zeker de kleine jochies stalen de show! Ook bij het volleybal net was genoeg te zien. Een ecuadoriaans koppel was niet te verslaan en versloeg het ene na de andere koppel! Zo kun je je dus de hele dag vermaken!

Die avond kookten we lekker pasta en aten we zelfgemaakte guacamole tijdens het kaarten. Twee gasten uit Israël en de VS deden met ons mee. Toen de chips op was besloten we de stad in te gaan. Tijd om de "cocktail alley" uit te proberen! Dit is een straatje wat richting het strand loopt en het is helemaal vol met kleine cocktailbarretjes! Voor $2.50 (in Ecuador gebruiken ze de dollar) heb je een mega grote cocktail met vers fruit! Wauw!! We speelden nog wat kaart en hadden veel lol. Ook ontmoetten we Joe deze avond, ook een gast uit de VS. Na een tijdje besloten we dat het tijd was om de dansvloer op te gaan. We gingen naar een club in dezelfde straat en tot mijn grote verbazing was de dansvloer....zand! Slippers uit en dansen maar, heerlijk! Dit hielden we nog vol tot in de vroege uurtjes ;-)

Volgende das was eigenlijk precies hetzelfde haha! Lekker aan het strand en genieten van het weer en de activiteiten op het strand. Die avond, na de cocktails, genoten we van een swingende live band in de club. Het was een stuk minder druk dan de vorige avond, en we gingen ook een stuk vroeger naar huis. Maar goed ook want ik wilde fit zijn voor de volgend dag: surfen!

Voor $5 huurde ik een plank en ging ik het water in, heerlijk! Beste surfspot tot nu toe in m'n trip. Het ging redelijk! Ik had op een gegeven moment wel bijna een kind vermoord, oepsie! Ik was klaar om de golf te pakken en zag niet dat het jochie mij vanaf de rechterkant naderde. Het was te laat voor mij om nog iets te doen. Hij dook onder water met z'n plank en gelukkig was er niets aan de hand. Na 2 uur was ik helemaal uitgeput en bracht ik m'n plank terug. Die middag probeerde ik slack line uit, een strak gespannen lijn waar je over kunt lopen. Beetje als koorddansen hah! Veel surfers zijn hier goed in, omdat ze een goede balans hebben. Ik voetbalde nog wat in het zand met wat kinderen en keerde toen terug naar het hostel om me klaar te maken voor wederom een avondje cocktails, live muziek en dansen in het zand!

De volgende ochtend moesten Luzie en ik vroeg op, want we gingen naar Puerto Lopez, een vissersdorpje op een uurtje rijden van Montañita. Daar pakten we een boot en vaarden we in 1,5 uur naar het eiland Isla de la Plata. Als je geen budget hebt voor de Galapagos eilanden (zoals ik dus haha) is dit een leuk alternatief! Eenmaal op het eiland aangekomen waren de eerste beesten al te zien. We werden vriendelijk begroet door schildpadden en op het strand deden krabben een welkomsdansje.

We besloten met de groep welke wandelroute we zouden gaan doen. Al gauw zagen we het dier wat, naast onder andere de condor, kolibrie, papegaai en aap etc op m'n lijstje stond: de blue footed boobie! Daarom wild ik graag naar het eiland om deze gekke vogels te zien! We zagen een jong wat zijn ouders kwijtgeraakt was, erg sneu want hij zou het waarschijnlijk niet overleven. Als we hem zouden helpen zouden zijn ouders de menselijke geur ruiken en alsnog niet meer voor hem zorgen. We konden helaas dus niet veel doen.

De route was prachtig en we genoten van het mooie groene eiland vol bloemen en planten. Steeds meer blue footed boobies verschenen, wat een leuke beesten. Op een geven moment kwamen we aan bij een klif, waar enorm veel vogels rondvlogen, mooi!! Ik kon niet stoppen met het maken van foto's van de omgeving en van de gekke vogels.

Terug op de boot aten we lunch en maakten we ons klaar voor: snorkelen!! Met de snorkel in m'n hand sprong ik van de boot! Koud! Maar het water wende al gauw. Er was zo ontzettend veel Te zien, ik wist niet waar ik kijken moest! Veel gekleurde vissen en koraal! Op een gegeven moment zag ik zelfs een enorme rog onder me zwemmen! Gaaf!! Op de weg terug naar Puerto Lopez genoten we enorm van het uitstapje! Later als ik groot ben en rijker ben (haha) wil ik zeker nog eens terug om de echte Galapagos eilanden te zien!

Die avond, donderdagavond, was het ladies night! Luzie en ik zouden de volgende dag vertrekken, beide naar een andere bestemming, dus dit was onze laatste avond uit! Deze keer gingen we naar een andere club, Hola Ola (hallo golf). Het was een gezellig avondje uit, maar op een gegeven moment was ik iedereen kwijtgeraakt en besloot ik maar terug te gaan naar het hostel. Daar pas kon ik zien hoe laat het was en haha, laten we maar zeggen dat de tijd in Montañita voorbij vliegt ;-)

Vrijdagochtend was een verdrietige dag...ik pakte mijn spullen en nam afscheid van de groep, snik! Ik wilde richting Quito gaan, om vanuit daar een bus naar Colombia te pakken. Maar dat zou betekenen dat ik voor de derde keer terug naar Guayaquil zou moeten, en daar had ik echt geen zin in! Dus besloot ik via de kust omhoog te reizen. Mijn eerste nacht zou ik doorbrengen in Manta, 4 uurtjes rijden van Montañita. Toen ik daar aankwam dacht ik....wat doe ik hier? Ik was op zoek naar een hostel (erg oncomfortabel in de stikhitte met 21 kilo op je rug) maar ik voelde me er erg onveilig. Het contrast met het relaxte surfdorpje was zo groot! Toen ook nog eens bleek dat de hostels erg duur waren en een hosteleigenaar me vertelde dat er eigenlijk niets te zien is in Manta, besloot ik om terug te gaan naar het busstation om een bus naar Quito te pakken. Daar bleek dat ik ruim 6 uur moest wachten op de eerst volgende bus naar Quito!!! Wat!!! Dan kan ik in plaats van 6 uur wachten net zo goed een bus terug naar Montañita pakken hahahahaha!

En zo verbaasde ik al mijn vrienden toen ik savond weer terug in het hostel was, haha! Eigenlijk was ik erg blij om weer terug te zijn, ik kwam op een zondag aan en vertrok op een vrijdag. En dat terwijl het weekend in Montañita echt heel goed is! Ik besloot dus nog lekker te blijven voor het weekend. Achteraf bleek het een goede keuze te zijn geweest, want 3 andere meiden zouden na het weekend ook richting Colombia gaan, dus kon ik mooi samen met hun de bus in.

En of het weekend goed was! Ecuadorianen uit de omstreek komen weekend vieren in Montañita, dus de straten waren vol met mensen! Hippies voeren shows op en de cocktail alley veranderde in een club op straat. Elk klein cocktailstandje heeft z'n eigen speaker met keiharde muziek, dansende mensen overal! Het was een geweldig weekend met maar een paar uurtjes slaap. Eigenlijk maar goed ook, want zondag, na het afscheid (échte afscheid deze keer) kon ik heerlijk slapen in de bus!

Die busrit naar Colombia is nog een verhaal op zich, en dat horen jullie de volgende keer van me!! Montañita...ik ben er nog van aan het bijkomen en ik mis het! Maar ik weet dat er, vooral in Midden Amerika met Anna, veeeeel van dit soort dorpjes op ons liggen te wachten!!

Besitos, Saskia