Geen FARC maar super vriendelijke mensen!

Hola!!

Colombia, wauw! Het lijkt alsof deze reis alleen maar beter en beter wordt! Ik ben inmiddels op de helft van mijn reis (snik)! Eind december kwam ik aan in Argentinië. Ik heb Uruguay, Brazilië, Chili, Bolivia, Peru en Ecuador gezien en inmiddels ben ik dus in Colombia. Veel reizigers sloegen Ecuador over omdat je de meest geweldige verhalen over Colombia hoort, en al na één dag begreep ik waarom!

Laat ik bij het begin beginnen. Moe maar voldaan van alle feestjes in Montañita, Ecuador, pakte ik rond 16:00 de bus met 3 andere meiden. We moesten eerst naar Santa Elena, om vanuit daar de bus naar Guayaquil te pakken. Inmiddels kende ik, na twee eerdere stops, de busterminal van Guayaquil uit mijn hoofd, haha! Daar konden we al binnen een uur een nachtbus richting de grens pakken. 'S ochtends rond 09:00 kwamen we bij de grensovergang aan. Dit ging erg snel gelukkig! Geen rij, geen controles...ik had erger verwacht van Colombia! We pakten een taxi naar de busterminal aan de Colombiaanse kant en ook daar kon ik al gauw een bus naar mijn eerste bestemming pakken: Popayan. Ik nam afscheid van de meiden, zij gingen gelijk door naar Bogota.

De bus was prima, wederom eentje met wifi! Wat een luxe! Om 14:00 vertrokken we en al gauw was ik aan het genieten van het prachtige Colombiaanse landschap. Erg groen en prachtige heuvels! Wauw! Na een half uur werd de bus aan de kant gezet en moesten we allemaal uitstappen. Ik moest mijn paspoort afgeven en politieagenten, inclusief drugshonden, begonnen de bus te inspecteren. Veel tassen werden geopend en gecontroleerd, wow serieus! Dit hele proces herhaalde zich meerdere malen. Om het halfuur of uur werden we weer aan de kant gezet. Pppff! Best vervelend want het werd later en later, de airco werd kouder en kouder, en ik voelde me dus niet echt veilig om door het donker te reizen! Maar aan de andere kant gaf al die politie en militairen me wel weer een veilig gevoel. Later ontdekte ik dat er een bus voor en achter onze bus reed...we reden dus in een colonne als het ware, ook dit zal wel met de veiligheid te maken hebben.

Rond een uur of 20:00 stopten we (natuurlijk) voor een pauze om te eten. Gelukkig, want ik had best trek! Een Colombiaanse familie die naast me zat in de bus nodigde me uit voor het diner, en betaalde zelfs na afloop voor mijn kip en rijst (wat anders?!). Echt super aardig! Om 01:30 kwam ik dan eindelijk in Popayan aan en lag ik al gauw in m'n stapelbedje in het hostel. Uitgeput van de lange reis (35 uur, 4 bussen, 2 taxi's) en de overweldigende gebeurtenissen viel ik heerlijk in slaap.

De volgende ochtend werd ik bijtijds wakker en ontmoette ik Silvia, een meisje uit Slowakije. Zij vertelde me dat ze graag naar het dorpje Silvia wilde, omdat ze ook zo heet. Ook bleek daar op dinsdags een markt te zijn waar veel inheemse mensen op af komen, dus zeker een bezoekje waard! Helemaal omdat je verder in Colombia, naar het zeggen, niet zoveel inheemse mensen tegenkomt. Na een uurtje in de bus kwamen we in Silvia aan en grepen we gelijk naar onze camera want de mensen zagen er prachtig uit! Mooie blauwe klederdracht! We waren de enige twee toeristen dus ook wij waren voor hen een attractie! Ik kocht lekker verse groenten voor het avondeten en rond lunchtijd gingen we weer terug naar Popayan. Daar kwam ik er achter dat ik mijn groenten in de bus vergeten was, shit :-( Ik had zo een zin om lekker te koken!

Silvia werd die avond opgehaald door een Colombiaanse familie. Een vriend van thuis komt uit Popayan en had zijn familie verteld dat Silvia in Popayan zou zijn. Ze mocht bij hen verblijven, erg leuk natuurlijk! Na 10 minuten stond ze weer voor de deur in het hostel; ook ik werd uitgenodigd voor een feestelijk diner! Tweede avond in Colombia en weer uitgenodigd door locals om lekker mee te eten, wat een vriendelijke en gastvrije mensen! Wauw! Onderweg stopte de oom bij een klein huisje en kocht daar koekjes voor ons, lekker! We gingen naar een pannekoekenrestaurant, hah! Niet echt Colombiaans maar wel erg lekker! Na het eten werd ik weer netjes bij m'n hostel afgezet en nam ik afscheid van de vriendelijke familie.

De volgende dag was het 1 mei, een religieuze feestdag. Duizenden, ja echt duizenden mensen deden mee in een parade richting een klein kerkje boven op de berg. Tientallen fanfares speelden en alle mensen droegen een kaars. Erg indrukwekkend! We (we = ik en twee Zwitserse jongens) volgden het einde van de parade. Onderweg kwamen we veeeeel straat snacks tegen en we konden het niet weerstaan om allerlei lekkere hapjes uit te proberen. De rest van de dag brachten we al wandelend, etend, koffie drinkend en kaartend door. Popayan is een leuk stadje, maar na 1 dag had ik het ook wel weer voor gezien. O, nu ik het toch zoveel over eten heb hehe...de laatste avond in Popayan gingen we naar, volgens Tripadvisor, het beste restaurant in Popayan. We bestelden alle 3 een steak en wow! Een halve koe werd geserveerd haha! 450 gram heerlijk vlees in pepersaus lag voor mijn neus, jammie! Mooie afsluiter van mijn eerste bestemming in Colombia!

De volgende ochtend hadden Reto, de Zwitserse jongen, en ik een vroege bus richting Cali. Cali schijnt de salsa hoofdstad van zuid Amerika te zijn, ben benieuwd! Rond lunchtijd kwamen we aan en na een lunch van kip en rijst gingen we op pad. Al gauw waren we het met elkaar eens: Cali is een lelijke, grote stad!

Toen we in een parkje de Lonely Planet aan het bestuderen waren, kwam er een koppel op ons afgelopen. Een Amerikaanse jongen bezocht zijn familie in Colombia en hij was samen met zijn nichtje op pad. Ze vroegen wat we van plan waren. We wilden een lekker kopje koffie drinken in de wijk San Antonio, een wijk die erg schattig schijnt te zijn. Patricia (het nichtje) bevestigde dat en nodigde ons uit voor een bakkie! Een derde uitnodiging op mijn derde dag in Colombia, wauw! Dat sloegen we natuurlijk niet af en we gingen met ze mee. We reden met de auto naar San Antonio en in een schattig cafeetje bestelden we een lekker kopje koffie om mee te nemen. We sprongen de auto weer in en reden door naar een uitkijkpunt. Boven op de berg was een schattig klein kerkje, maar dat was dan ook het enige mooie om te zien. Twee hippies (zo noem ik de mensen die armbandjes en andere frutsels maken en verkopen) raakten met ons aan de praat. Eentje friemelde met wat ijzerdraad en draaide zo een oorbel in elkaar! Hij gaf die aan mij, wauw erg aardig! Toen begon het keihard te regenen en schuilden we in de kerk. Daar zag die zelfde hippie al mijn armbandjes. Ik vertelde hem dat ik uit elk land een armbandje heb. Hij vroeg, waar is Colombia? Tsja, die had ik nog niet. Ja hoor, even later knoopte hij een mooi armbandje om mijn arm! Verzameling armbandjes zuid Amerika: compleet!

We namen afscheid van de vriendelijke mensen en werden zelfs nog door hen naar het hostel teruggebracht. We namen een snelle douche en maakten ons klaar voor: Salsa! Er was een gratis les in het hostel. Erg leuk! Ik ken natuurlijk al wat salsa, maar overal is het net weer wat anders. We hadden veel honger na de les en gingen op pad om iets te vinden. In de buurt van het hostel konden we niet veel beters vinden dan hotdogs, dus een perro caliente it is! Dit was echt de walgelijkste maaltijd van mijn reis zo ver! Gat ver! Ik kwam niet verder dan de helft, haha! We doken nog wat cafeetjes in om van salsa te genieten, maar erg laat werd het niet.

De volgende ochtend stonden we erg vroeg op, Reto had een lange bus naar Bogota en ik wilde zo snel mogelijk naar Salento, wegggg uit Cali, dus ik besloot ook een vroege bus te nemen. Gelukkig kun je hier voor kleinere afstanden een minibusje nemen, dat gaat een stuk sneller dan een grote bus. Rond lunchtijd kwam ik aan in Salento en wauw, hier had ik echt behoefte aan! Na zo een vieze, lelijke, grote stad was dit schattige kleine dorpje in de groene bergen echt een verademing! Salento ligt in de koffiestreek van Colombia. Ik was natuurlijk erg nieuwsgierig waar dit goddelijke drankje nou eigenlijk vandaan komt en hoe het gemaakt wordt.

Inmiddels ben ik hier nu bijna 3 dagen en geniet ik op en top! In mijn volgende blog zal ik meer vertellen over de (koffie)avonturen die ik hier beleefd heb!

Heel veel liefs en tot schrijfs, apps! Kus!