Mooi Ecuador!

Hoi!

Ecuador, wauw! Veel reizigers slaan Ecuador op de een of andere manier over. Na Peru gaan ze bijna allemaal gelijk door maar Colombia. Zonde, want ik ben binnen een week tijd verliefd geworden op dit land!

Je merkt aan de mensen dat je langzaam de Andes aan het verlaten bent. In Bolivia begon het. Zodra ik Chile verliet, zag ik de mannen en vrouwen in traditionele kleding. Vlechten in het haar, hoedje op, en sterke gelaatstrekken. Vooral de "andesneus" tekent de mensen hier. Hoe meer je richting Colombia gaat, hoe meer de mensen veranderen, leuk om te zien.

Goed, Quito was mijn eerste stop in Ecuador. Niet echt een strategische stop, maar zoals ik in m'n vorige blog al zei, wilde ik gezellig met de meiden mee. Ik had een goede keuze gemaakt want we hebben het heel gezellig gehad samen. Het was een ontzettende lange rit waarbij we moesten overstappen in Guayaquil. Daar bleken we de overstap gemist te hebben, dus moesten we 3 uur wachten op de volgende bus. De bussen hier doen het lekker rustig aan, bij elke stop komen er minstens 4 verkopers binnen die van alles en nog wat verkopen, van ijs tot soep. Ook als de chauffeur honger heeft of als het lunchtijd is, wordt de bus rustig aan de kant van de weg gezet en wordt er uitgebreid tijd genomen om te eten. We kwamen savonds laat aan en besloten een hapje bij de Italiaan in de straat te eten. Quito schijnt nogal gevaarlijk te zijn, dus na het eten bleven we in het hostel hangen.

Zondag zijn we naar de evenaar gegaan! Zo komt Ecuador ook aan z'n naam! We moesten 2 bussen nemen en na een uurtje kwamen we aan. Het leek wel een attractiepark! Je moest entree betalen en overal waren restaurantjes en souvenierwinkels. Na een korte wandeling hadden we dan eindelijk de evenaar gevonden! Tenminste...een paar jaar terug is de evenaar met gps nagemeten en toen bleek dat de "echte" evenaar zo'n 300m verderop ligt! Toch was deze gele lijn en het monument een leuke plek om foto's te maken. Het park zelf stelde niet zoveel voor, dus besloten we nog naar de "echte" evenaar te gaan.

Daar bleek een heel leuk museum te zijn en we kregen een interessante tour. We leerden niet alleen over de evenaar, maar ook over een oude indianenstam In de amazone die we ook wel kennen als de koppensnellers! Hoofden van overleden dierbare of vijanden worden leeggehaald en gekookt in een soepje van kruiden waardoor de huid en het haar niet vergaan. Bbrr ze hadden ook echt een paar kleine hoofdjes liggen, eng om te zien! Op de evenaar deden we allerlei proefjes, die volgens sommige mensen niet waar zijn. Zo schijnt het water op het noordelijk halfrond anders weg te spoelen dan op het zuidelijk. Precies op de evenaar zelf stortte te water gewoon naar beneden, zonder linksom of rechtsom weg te spoelen. Het bleef toch wel leuk om een paar keer van het noordelijk naar het zuidelijk halfrond te springen ;-)

De volgende dag deden we een gratis walking tour door de stad. Quito is best mooi, maar niet echt een van de geweldigste steden die ik tot nu toe gezien heb. We gingen na de tour nog naar een markt. Op de markt vond je bijna dezelfde souvenirs als in Bolivia en Peru....truien, sokken, poncho's....in het begin was dat nog allemaal leuk om te zien, maar nu ben ik wel klaar voor wat nieuwe souvenirs, ben benieuwd wat Colombia te bieden heeft!

Savonds gingen we met een hele groep uit eten bij "La casa de mi abuela", dat betekent het huis van mijn oma. Het was ook echt ingericht als een huis van een oma haha! Het was een steak restaurant en daar had ik echt behoefte aan! Na Argentinië en Uruguay had ik niet meer een fatsoenlijke steak gehad, alleen kip (en rijst...) dus ik keek erg uit naar een lekker stukje vlees. We bestelden allemaal de specialiteit van het huis, en toen die geserveerd werd viel onze mond open van verbazing....wow een enorm stuk vlees! Het smaakte echt verrukkelijk en we aten onze buikjes meer dan rond.

Dinsdag gingen Cathorina en ik naar Otavalo, een dorpje op 3 uur rijden van Quito. Otavalo is beroemd vanwege zijn markt, deze is op een zaterdag het uitgebreids. Helaas zouden we zaterdag niet meer in Quito zijn, dus besloten we gewoon om dinsdag te gaan. Het was heerlijk rustig en we konden dus lekker de tijd nemen om te shoppen. Eigenlijk waren het wéér dezelfde souvenirs, haha! Toch waren we goed geslaagd! Allebei een poncho, een ketting en een Panama hoed. Over deze hoed later meer. Na de lunch besloten we maar om gauw terug naar Quito te gaan, voordat we nog meer geld uit zouden geven ;-)

Woensdag ochtend stonden Luzie en ik vroeg op. We namen afscheid van Cathorina, die richting Colombia ging. Er stond me weer een uitdaging te wachten: de klim van de Cotopaxi vulkaan! Deze vulkaan is echt in de perfecte "vulkaanvorm" en is de twee na hoogste actieve vulkaan. We reden met de auto naar de parkeerplaats en liepen vanuit daar de vulkaan op, tot aan de ijsgrens. De gletsjer was voorheen veel groter en hoger, maar daar is nu weinig van over. We waren op bijna 5000m hoogte, en dat voel je wel! Gauw terug naar beneden om even bij te komen onder het genot van een warme chocolademelk. We zagen, volgens de gids, een wolf!! Ik dacht eigenlijk dat het een vos was, maar goed, de gids zal het wel weten ;-) Daarna gingen we de vulkaan af per mountainbike! Na de Death road en de Machu Picchu nu jungle track was dit mijn derde afdaling per fiets, appeltje eitje dus! Het was een leuke tour, gaaf om eens op een actieve vulkaan geweest te zijn!!

Donderdag stond er voor mij en Luzie weer een lange busrit te wachten. Quito ligt in het noorden van Ecuador maar toch wilden we nog wel het een en ander van Ecuador zien! We besloten naar Cuenca te gaan, 400km ten zuiden van Quito. Ze zeiden dat het 8 uur zou duren, maar na bijna 11 uur bussen kwamen we dan savonds eindelijk in Cuenca aan. Daar stond ons een fijne verrassing te wachten....het hostel had ons een dorm belooft maar die was eigenlijk volgeboekt. Daarom konden we voor dezelfde prijs in een tweepersoons kamer! Heel erg relaxt om even je spullen gewoon te kunnen dumpen zonder je zorgen te maken om je waardevolle spullen! Op de een of andere manier konden we in Quito niet goed slapen, misschien lag het wel aan de evenaar haha! Ook daarom waren Luzie en ik blij met de kamer, lekker bijkomen! Na een goedkoop diner om de hoek doken we daarom ook lekker ons bedje in.

De volgende ochtend gingen de Cuenca in en al gelijk waren we zo blij dat we die lange busrit gemaakt hadden. Wat een prachtige stad! De ene na de andere mooie koloniale gebouwen en kerken, wauw! Soms leek het net alsof we door Parijs liepen! Ook de mensen waren erg vriendelijk en behulpzaam. We hadden veel bekijks want het was warm weer en we liepen in korte broek, haha! Ik denk dat ik al die aandacht wel ga missen in Nederland haha!

Wat ik graag wilde zien was het museum over de Panama hoed. Eigenlijk een hele slechte naam, want de hoed wordt gewoon gemaakt in Ecuador! We kregen gelijk een rondleiding aangeboden, in het Spaans. Tot mijn grote verbazing kon ik alles volgen!! Trots!! Vagen stellen gaat nog wat lastiger, maar ik volg wel alles! De hoeden worden al honderden jaren gemaakt. Een soort palmbladeren worden gekookt en gedroogd. De bladeren worden in strookjes van elkaar losgetrokken en daar wordt de hoed mee geweven als het ware. Hoe dunner de stroken zijn, hoe langer het duurt om de hoed te maken (3 maanden!) en hoe duurder hij is (1000 dollar!). Met de had werd de vorm erin geslagen. Dat gaat tegenwoordig machinaal en binnen 30 seconde is de hoed in de juiste vorm en maat geperst. Ondanks dat is de hoed wel met de hand geweven!

Na de rondleiding hebben Luzie en ik bijna alle hoeden gepast. Ik had er al een gekocht op de markt in Otavalo, maar ze zijn zo leuk....! Uiteindelijk vond ik een leuke en besloot ik hem toch ook maar te kopen! Een échte Panama hoed uit Ecuador! Zo draag je noooooit hoeden en zo heb je er ineens 2! Haha!

De rest van de middag slenterden we wat door de stad en vielen we van de ene in de andere verbazing. De ene kerk was nog mooier dan de ander en we bleven maar schattige pleintjes ontdekken. We stuitten op een enorme markt waar we inkopen deden voor het avondeten! Jaja, in heel Bolivia én Peru had ik niet meer gekookt (erg he!!) dus ik keek er echt naar uit om een lekkere maaltijd (zonder rijst!) in elkaar te flansen. We maakten een lekkere wokmaaltijd met veel groenten, het was zo veel dat we er de volgende dag ook nog van konden eten!

De volgende dag moest ik mijn wandelschoenen weer uit de kast trekken, want we hadden besloten op aanraden van het vrouwtje uit het museum naar Parque Nacional Cajas te gaan, een nationaal park op 40 minuten rijden van Cuenca. Een Ierse jongen uit het hostel besloot met ons mee te gaan. Sochtends vroeg stonden we dan tussen de locals aan de kant van de weg naar bussen te zwaaien in de hoop dat ze ons mee wilden nemen. Na ruim een uur hadden we dan eindelijk geluk en was er een bus die richting het park ging. Inmiddels had een Nederlandse jongen zich bij onze groep gevoegd en vormden we een gezellig groepje. Binnen een uur kwamen we bij het park aan en registreerden we ons. Veiligheid boven alles, er schenen namelijk nogal wat mensen te verdwalen in het park. Rond een uur of 16:00 trekt er namelijk een hele dichte mist over het park en is het onmogelijk om je nog te kunnen oriënteren.

We kregen een kaart, besloten welke route we zouden gaan lopen en we waren klaar voor vertrek! Het had die ochtend behoorlijk geregend dus het was een blubberboel. Al gauw zakte Luzie na een sprongetje in een diepe blubberboel en was ze tot haar knieën in de blubber gezakt, haha! Gelukkig konden we er allemaal om lachen. Het was een prachtig park, hele mooie omgeving. Het deed me een beetje aan Schotland denken, of aan lord of de rings. Mooie gele en groene heuvels met meertjes en rivieren. We volgend de "roze" route en allemaal zochten we constant naar roze paaltjes of roze stippen op bomen of rotsen. Op een gegeven moment bracht deze route ons naar een dicht bos van "papierbomen". Het was zo dicht en het paadje was zo steil, dat we al klimmend en klauterend, half hangend aan takken, het bos doorkruisten.

Halverwege stopten we voor lunch. Luzie en ik hadden allemaal lekkere dingetjes meegenomen, het was een echt picknick festijn! Daarna gingen we verder met de route en al gauw bleek dat we eigenlijk al bijna klaar waren! We kwamen bij een ander punt uit dan we begonnen waren en daar wachtten we op een bus. In ruim een uur tijd waren er 3 bussen gepasseerd, maar allemaal zeiden ze dat ze vol waren. Ik heb echt wel veel geduld, maar ik had het koud en ik was moe, en toen het ook nog eens begon te regenen was ik er helemaal klaar mee! Ik stond op en stak mijn duim uit, dan maar liften! Er reden veel jeeps voorbij, veel met een leeg achterruim, dus er moest er vast wel eentje tussen zitten die ons mee wilde nemen. Een jeep stopte, maar die had zijn bak vol met papaja's! Gelukkig mochten we achterin en propten we ons vier op de achterbank. Eindelijk, terug richting Cuenca!

Luzie en ik deden een welverdiend dutje en aten daarna onze restjes wokmaaltijd op. Na een frisse douche hadden we eigenlijk wel zin in een biertje, dus besloten we om het nachtleven van Cuenca te ontdekken. In de lange straat van ons hostel zaten veel barretjes. We probeerden er een paar uit, allemaal erg gezellig! Overal klinken vrolijke salsa klanken door de straat. Uit elke club, bar, restaurant en auto komt muziek en die muziek zorgt er gewoon voor dat je zin krijgt om te dansen! We zagen een enorme rij voor een club, dat moest vast wel goed zijn! Na een kwartiertje wachten konden we dan eindelijk naar binnen....not!!! We hadden geen ID bij ons! Shit, geweigerd haha! Bij de volgende club hadden we meer succes en konden we zo doorlopen. We waren de enige toeristen in de club, en dat trekt natuurlijk veel bekijks! Mannen, maar ook vrouwen, konden niet stoppen met staren. De meeste vrouwen lachten naar ons, maar er waren er ook een paar die nogal jaloers keken...waarschijnlijk omdat we zoveel bekijks trokken haha! Natuurlijk ben je ook geen moment veilig en word je steeds de dansvloer opgetrokken. Salsa, merengue, bachata, reggeaton, alles komt voorbij en op alles wordt zwoel en soepeltjes gedanst. Na een tijdje besloten we nog een andere club uit te proberen. Daar was het wat minder druk en hadden we wat meer de ruimte om bij te komen, haha! We dronken nog een drankje voor we besloten terug te gaan naar het hostel. Volgende dag zouden we Cuenca alweer verlaten voor Montanita, een plaatsje aan de kust.

Inmiddels zit ik in de bus! We moesten eerst van Cuenca naar Guayaquil en vanuit daar konden we met de bus naar Montanita. Tot nu toe gaat het voorspoedig en gok ik dat ik over 3 uurtjes aankom. Vamos a la playa, ik ben er weer helemaal klaar voor om mijn bikini weer aan te trekken en m'n surfmoves te showen!!

Liefs, Saskia