Kleurrijk Chili heeft m'n hart veroverd!

Hola amigos!

Eenmaal aangekomen in Valparaiso, Chili, keken we onze ogen uit. Wat een mooie stad! De taxi bracht ons door kleine kleurige kronkelstraatjes naar ons hostel op de top van een heuvel. Daar hadden we het beste uitzicht wat je je maar kon voorstellen! Prachtige heuvels vol kleurige huizen, het leek de favella uit Rio wel!

In Valparaiso hebben we elke dag in een restaurant gegeten, zo zo lekker! Ik heb zelfs twee avonden achter elkaar hetzelfde gerecht besteld...forel met risotto, wauw erg lekker haha! Verder zijn we ook een avondje uitgeweest in het wat luxere nabijgelegen stadje Viña del Mar. Verder hebben we in Valparaiso savonds voornamelijk genoten van de heerlijke wijn en live muziek.

We hebben een gratis tour door de stad gedaan. Bijzondere geschiedenis. Door de grote haven was Valparaiso ooit een van de rijkste steden in Zuid-Amerika. Maar door de opening van het Panama kanaal en oorlog veranderde alles. Nu is Valparaiso een van de armste (en gevaarlijkste) steden in Chili. Gelukkig waren de heuvels waar wij verbleven wel veilig en heerlijk rustig.

Op een regenachtige en frisse morgen besloten we om naar Concon te gaan, een vissersdorpje in de buurt. Eenmaal daar aangekomen scheen de zon en baalden we van onze lange broek. We hebben heerlijk sushi gegeten, beetje gek want het was met roomkaas! Wel erg lekker en weer eens wat anders. (Mam, Els, eentje was met zalm en avocado aan de binnenkant, aan de buitenkant van de rijst geen zeewier maar roomkaas en dan door de bieslook gerold, heerlijk!). Omdat het strand er zo goed uitzag, besloten we om de volgende dag terug te gaan om lekker van de zon te genieten. We huurden bedjes en hebben heerlijk gerelaxt. Aan de bar van de zonsondergang genoten. Plotseling greep Karina mijn hand en zei: kijk!! Het waren dolfijnen! Wat een prachtige afsluiter van de dag.

Na 4 nachtjes was het tijd om Valpa te verlaten en om afscheid te nemen van Karina. Trudie en ik namen de bus naar Santiago en daar hebben we ongeveer 4 uur de tijd gehad om wat van de stad te zien. Het was belachelijk heet, 38 graden, dus al zwetend strompelden we door de stad. Om 19:00 zaten we in de bus richting San Pedro de Atacama, een dorpje in de droogste woestijn ter wereld. 24 uur zou de rit duren.

De volgende dag, na erg slecht geslapen te hebben in de benauwde stinkende bus, werden we om een uur of 17:00 in het dorpje Calama de bus uitgezet. Het weer bleek erg slecht te zijn, hevige regen (in de woestijn?!) en daardoor zijn veel wegen weggespoeld. Sorry, de bus rijdt niet meer verder...succes!

Balend stapten we de bus uit en vroegen we een deel van ons geld van de busticket terug. In de rij ontmoetten we een Engels stel die ook van plan was om naar San Pedro te gaan. Zij besloten om dan maar de volgende dag de bus naar Iquique te nemen. Omdat we echt niet in Calama wilden blijven, besloten we hetzelfde ticket te boeken. De bus ging pas de volgende dag dus we moesten verblijf zoeken voor de nacht. Gelukkig ontmoetten we Richie, een Australische gast. Hij had door dat we ook opzoek waren naar een hostel, en hij had er net een gevonden dus met z'n 5en zijn we op pad gegaan.

Het hostel had gelukkig genoeg plek voor ons en uiteindelijk hebben we een hele gezellige avond gehad! Gezellig uit eten geweest en wat biertjes in de bar gedronken, prima! Dit is echt het reizen, je weet nooit wat er onderweg kan gebeuren en je moet er in elke situatie maar het beste van maken!
De volgende dag besloten we om toch proberen San Pedro in te komen. We hoorden wisselende berichten...taxi's kunnen wel die kant op, en even later hoorden we dat het toch weer niet kan. Toch weer wel, toch weer niet...oja toch wel! We namen het risico maar. Busticket naar Iquique geannuleerd en in de taxi gesprongen.

Binnen een uur waren we in het blubberige San Pedro. De wegen waren inderdaad niet helemaal top, maar we waren goed aangekomen. Je kon aan alles zien dat het behoorlijk geregend had. Dit dorpje bestaat uit modder en zand. Er is geen asfalt Ofzo, dus je kunt je wel voorstellen dat het een blubberzooi was. Gelukkig hadden we al gelijk een hostel en waren we eindelijk in San Pedro! Hilarisch toch, de droogste woestijn ter wereld is onbereikbaar en overstroomd haha!

Het centrumpje bestaat uit touroperators en souvenierswinkels, echt een toeristendorp dus. We zijn gelijk op zoek gegaan voor een tour naar de volgende dag. Dat was nog best een uitdaging...zo veel kantoortjes, waar moet je boeken? We zijn er een paar afgegaan en kwamen telkens teleurgesteld weer naar buiten. Vanwege het weer konden veel tours niet doorgaan...shit! Zitten we weer ergens vast! Gelukkig vonden we uiteindelijk een tour voor de volgende dag naar de geisers. We besloten maar te boeken.

Om 03:45 ging de wekker en een half uur later stond het busje voor de deur. In het pikkedonker reden we 2 uur lang over een hobbelige zandweg (geloof het of niet, ik heb geslapen!) en toen kwamen we eindelijk aan bij de geisers. De omgeving hier is onbeschrijfelijk mooi en ondanks de kou genoot ik erom. Er waren een heleboel geisers, en juist daarom spoten ze niet zo hoog in de lucht, maar het was wel erg mooi.

We zijn ook in de natuurlijke "hot pools" geweest, lekker warm water! Alleen bbrrr daarna moet je het water weer uit en sta je in je bikini in de vrieskou haha! Op de weg terug zijn we nog even gestopt in een klein dorpje en hebben we de cactusvallei gezien. Natuurlijk waren er een heleboel lama's te zien onderweg, m'n eerste!

Uitgeput kwamen we weer terug in het hostel en al gauw lagen we te snurken in ons bedje. Toen we weer wat bijgekomen waren zijn we weer het dorpje ingegaan om een tour naar Uyuni te vinden. Dat bleek nog een enorme uitdaging te zijn. Veel bestuurders zijn namelijk continue dronken, en je hoort de meest verschrikkelijke verhalen. Ook is het nu carnaval, dus dronken bestuurders overal! We hadden dus maar wat online onderzoek gedaan en een touroperator gevonden die wel ok leek. Wel iets duurder dan de rest, maar dat komt omdat de bestuurders ook een hoger salaris krijgen en een bonus aan het einde van de maand. Prima, dan kom ik tenminste veilig in Bolivia aan!

Onderweg boekten we ook nog een tour voor de volgende dag: sandboarding in de Death Valley en zonsondergang in de Moon Valley met een lekkere pisco sour erbij. Klinkt goed hè!? Het was dan ook echt geweldig, echt een super dag gehad! Het sandboarden ging verrassend goed, ik vond het echt super leuk! En de omgeving, wauw! Prachtige duinen en bergen en in de verte zie je de besneeuwde bergtoppen...super! De zonsondergang in de Moon Valley (het is echt een buitenaardse omgeving!) was dan ook een geweldige afsluiting van de dag.
We hadden weer heerlijk gekookt, burritos deze keer. Lekker veel groenten, hadden we echt behoefte aan! Weer gezellig savonds gekletst, we hebben het echt leuk met z'n 3en. Je moet je hier savonds trouwens wel warm aankleden, het is hier in de woestijn namelijk overdag bloedbloedbloedheet en savonds ijskoud! Het kan zelfs vriezen savonds haha! Maar het heeft ook wel weer wat.

Nu hebben we 2 dagen niets te doen, want we wachten tot donderdag tot de tour. En eigenlijk vinden we dat wel heerlijk. Als je reist, ben je altijd wel met iets bezig. Leuke dingen natuurlijk, maar je moet er altijd wel bijtijds uit voor ontbijt en dan ga je op pad. Omdat we hier nu alles wat we wilden we gezien hebben, hebben we nu lekker tijd voor onszelf...heerlijk!

Donderdag dus een 3daagse tour naar Bolivia waarbij ik onderweg ook weer een heleboel gave dingen ga zien en doen! Er zal geen elektriciteit en wifi zijn, dus jullie horen daarna pas weer van me!

Ik ga weer even lekker nietsen en genieten van de rust!

Tot de volgende keer! Kuskus