Taco's (?) tequila en maya's

Hoi!!

Voor mijn gevoel vliegen we door Midden-Amerika, dit keer namelijk een berichtje vanuit Mexico!! Land van de taco's, tequila en guacamole. Tenminste, zo stelden wij ons Mexico voor. Toen ons busje bij de grensovergang kwam, verwachtten we dan ook het stereotiep Mexico...Een droge woestijn met een klein huisje. Voor dat kleine huisje staat een cactus waar een dikke Mexicaan met snor en sombrero zijn tequila roes ligt uit te slapen. Hehe! Natuurlijk was dat niet zo, alhoewel je dit schijnbaar wel echt in het noorden van Mexico kunt verwachten.

In ieder geval kwamen wij goed aan bij onze eerste Mexicaanse bestemming: San Cristóbal de Las Casas. We hadden nog geen hostel dus we pakten de Lonely Planet erbij en kozen er eentje in het centrum uit. Die hadden gelukkig nog plek dus we konden onze spullen kwijt, douchen en eindelijk wat eten! De normale bussen stoppen altijd wel voor lunch, maar de shuttlebusjes scheuren aan een stuk door dus we hadden honger! Kom maar op met die taco's! We zagen in een restaurantje veel locals zitten, dus we besloten daar wat te gaan eten. We bestelden taco's en nog iets wat we niet kenden maar heerlijk smaakte toen we het voor onze neus kregen. Grappig was dat wat wij in Nederland als taco kennen, hier helemaal niet zo is. Het is gewoon een zachte kleine tortilla, met lekkere dingetjes erop. Niet die harde onhandige schelp waarbij je na een hap al je ingrediënten kwijt bent, haha! We smikkelden er op los en gingen daarna door naar een barretje waar we hadden afgesproken met een Duitser die we hadden ontmoet in de bus. Hij is een fotograaf en woont al jaren in Mexico. We gingen daarna door naar een ander barretje waar live muziek werd gespeeld: salsa! Heerlijk!! Toen ook deze bar sloot vonden Anna en ik het wel verstandig om maar naar huis te gaan. Maar op weg naar huis kwamen we langs nog een barretje waar goed gefeest werd en we konden het niet laten om daar ook nog even naar binnen te gaan....het werd dus een latertje :)

De volgende ochtend pakten we een busje naar San Juan Chamula. We hadden gehoord dat je de kerk daar mòèst bezoeken omdat het zo bijzonder was. Voor de kerk op he talen stonden wat empanada stalletjes en dat rook toch wel heel lekker! We kochten beide een portie versgebakken empanadas en genoten van het schouwspel om ons heen. Mexicaanse mannen in harige schapenwollen outfits (en cowboyhoed natuurlijk) stonden op het plein ook van de empanadas te smikkelen. Zouden deze mannen iets met de kerk te maken hebben? We hadden geen idee, het zag er wel bijzonder uit.

Toen onze buikjes rond waren, stapten we de kerk binnen en al gelijk begrepen we wat hier zo bijzonder aan was. De kerk lag bezaaid met dennennaalden. We hadden dit al op de markt gezien en vroegen ons al af wat mensen daar nou weer mee moesten. Nou, die vraag was nu dus ook weer beantwoord. Wat ook apart was, was dat er geen banken in de kerk stonden. Het was een katholieke kerk, maar oude tradities werden hier nog uitgevoerd. De kerk stond vol met beelden van heiligen en daarvoor stonden enorm veel kaarsen op tafels en op de grond tussen de dennennaalden. Gezinnetjes en mensen waren aan het bidden, of rituelen aan het uitvoeren. Een vrouw was erg mooi aan het zingen in een van de vele talen die de maya's hebben. We kregen er kippenvel van! We keken onze ogen uit en genoten van de bijzondere sfeer. Toen we naar buiten stapten raakte we aan de praat met een Mexicaan die ons hier wat meer over kon uitleggen. Blijkbaar worden oude tradities en rituelen gecombineerd met het katholieke geloof wat de Spanjaarden hebben meegenomen. Vandaag was een rustige dag, maar op andere dagen zit de kerk vol. Sjamanen voeren eeuwenoude rituelen uit en brengen offers. Dieren, voornamelijk kippen, worden geofferd in de kerk en ook wordt er frisdrank gedronken. Dat is nog steeds een vraagteken voor mij haha!
We waren erg verwonderd na dit bezoekje aan de kerk. We liepen nog even naar het kerkhofje, wat ook bijzonder was. Mensen die oud gestorven zijn krijgen een zwart kruis, jonge kinderen een wit kruis, en "normale" mensen een blauw kruis. Is weer eens wat anders!

Hierna pakten we het busje naar San Cristobal terug en verkenden de rest van het o zo schattige stadje. Wederom weer erg kleurrijk met prachtige kerken, marktjes en leuke cafeetjes. We hebben de hele dag rondgelopen en genoten van de sfeer. We belandden in een winkeltje waar ze mooie posters verkochten. Er zat een duidelijke boodschap achter die ik met mijn halfbakken Spaans kon vertalen. Erg linkse slogans, maar waarom? Ook zagen we veel foto's van San Cristobal van een paar jaar terug waar je kom zien dat mensen in opstand waren geweest, alle droegen maskers. Na wat onderzoek kwamen we er achter dat dit de Zapatistas waren. De Zapatistas zijn een revolutionaire beweging die streeft naar autonomie van de indiaanse bevolking en zich verzet tegen neoliberale globalisering. Deze beweging onderscheidt zich van andere omdat ze voornamelijk media en niet zozeer geweld gebruiken om hun doelen te bereiken. Vandaar dus alle posters, kaarten en andere slogans. Ons sprak het in ieder geval erg aan, en nu lopen we dus met een koker rond waarin een aantal posters zitten haha. (http://www.beatrizaurora.net/)

Die avond maakten we een lekkere tonijnsalade en guacamole. We waren helemaal kapot van het reizen en de stapavond, dus we gingen lekker vroeg naar bed. In onze dorm raakten we aan de praat met twee stoer uitziende Mexicaanse football spelers. Ze hadden 2 weken vrij van training en besloten samen een road trip te maken. Zij gingen de volgende dag toevallig ook naar Palenque (oude Maya stad). En tsja, als stoere Mexicaanse binken, bied je twee Nederlandse meisjes natuurlijk een lift aan ;-) Chill!! Niet alleen een lift naar Palenque, maar ook nog een extra uitstapjes onderweg naar Palenque toe!

Die ochtend vertrokken we rond een uurtje of 10, eindelijk geen belachelijk vroege bus meer! De spierbundels (Antonio en Jeffrey) propten onze tassen de auto in, en we waren klaar voor vertrek! We zaten echt heerlijk achterin met vrolijke Latijnse muziek op de achtergrond. Het was erg gezellig en na een paar uur waren we al aardig dicht in de buurt van Palenque. De eerste stop was bij Agua azul, een prachtig mooie waterval. Die begon bovenaan en creëerde een soort van natuurlijke waterterrassen. We sprongen nog even het water in voordat we weer doorgingen naar de volgende waterval. Daar kon je onderdoor lopen, mooi hoor! De jongens deden nog even hun dagelijkse workout in het water (dat moest van hun coach) en daarna reden we door naar Palenque.

We verbleven niet in het dorpje zelf, maar op een kampeerterrein vlak bij de ingang van de ruïnes. Daar vonden we al gauw een cabaña. Anna en ik hadden een schattig huisje, wat wel erg op een boomhutje leek! 2 bedjes en een badkamertje, prima! We aten wat in Palenque en dronken daarna wat op de camping. Anna en ik moesten steeds erg lachen om de jongens. Ze trainen elke dag een aantal uur, en zijn op streng dieet. Nu hebben ze vakantie en mogen ze even eten (en drinken) wat ze willen. Gevolg is dat de twee spierbundels al na één drankje aardig begonnen te giechelen, haha!

De ochtend was het tijd voor de ruïnes, want daarom waren we hier naartoe gegaan! De jongens bleken heel spiritueel te zijn, en volgens hun moest je op zo een magische plek witte kleding dragen. (Nou, na al die maanden reizen is alles mijn kleding wat ooit wit was een andere kleur, en andersom). Ik trok mijn witste shirtje aan en was er klaar voor! We regelden een gids bij de ingang, toch wel fijn als iemand je er wat meer over kunt vertellen. Het was echt een enorme stad, en men denkt dat een heel groot deel van Palenque nog verborgen ligt in het regenwoud. Veel is gebouwd in de tijd van de Maya koning Pakal, overal zag je nog versiersels en tekeningen met hem erop. Na de tour liepen we zelf nog wat rond, voordat we naar het museum gingen. Daar genoten we van de heerlijke airco en bleven we ons verbazen over de oude maya's. Wat een ongelofelijk interessante cultuur!

We waren moe van de indrukwekkende dag en ploften neer bij het restaurantje van de camping. Daar hebben we de hele namiddag en avond gezeten, haha! We hebben er heerlijk gegeten en genoten van de vuurshow die de hippies gaven. We waren echt helemaal ingestort na het eten en besloten maar om onze tas in te pakken, aangezien we de volgende dag om 06:00 weer een bus hadden :-( We namen afscheid van de lieve jongens, waarschijnlijk gaan we ze nog wel weer zien als we in Cancun zijn. De oordoppen gingen in (want er was een stel indianen in vol ornaat op trommels aan het rammen onder onze cabaña) en we kropen lekker ons bedje in!

Chiapas in vogelvlucht gezien. Ik heb het vaker gezegd, ik weet het, maar toch zeg ik het nu weer: jammer om weg te gaan! Ik had graag langer in San Cristobal gebleven en andere omliggende dorpjes willen bezoeken. Ik moet echt een keer terug, haha! Volgende keer weer een verslagje vanuit Guatemala, want daar gingen we weer naar terug voor nog een Maya ruïne: Tikal!

Besos, Saskia