Welkom in Cuba...!

Hola!


Ik ben natuurlijk 3 weken van de aardbodem verdwenen aangezien er amper tot geen internet in Cuba was. Ik ben wel netjes door blijven schrijven, dus zal komende tijd zo af en toe nog een blog uploaden van mijn geweldige tijd in Cuba! Hier is nummer 1!

Daar schrijf ik dan vanuit CUBA! Ik realiseer me nu op dit moment nog niet helemaal dat ik er echt echt echt ben! Dat komt ook voornamelijk omdat Cuba eigenlijk de oorzaak is van deze hele trip. Ooit is het idee ontstaan om naar Cuba te gaan. Waarom weet ik niet precies, misschien vanwege de Cubaanse salsa lessen in Leuven? In ieder geval, het was een droom van mij...een enorm grote droom....en die komt nu uit!

Na een wilde laatste nacht in Cancun, Mexico, was het tijd om Centraal-Amerika (of eigenlijk ligt Mexico in Noord-Amerika...verwarrend) te verlaten. Antonio, onze Mexicaanse BFF, haalde ons op en na een laatste donut bij Krispy Kreme reden we door naar het vliegveld. Voor Anna was de laatste nacht in Cancun niet zo goed gevallen, dus die liep als een zombie het vliegveld rond. We vonden gelukkig al gauw onze incheckbalie. We kochten onze visum voor 250 peso's en konden daarmee, natuurlijk samen met ons paspoort, inchecken. Anna vond dit wel een goed moment om een plastic zakje te vullen met de laatste herinneringen aan de vorige nacht. Ze bezorgde de rij achter ons voor gratis entertainment....zij allen begrepen wat er gebeurd was: I'm in Cancun, Bitch! Hehe ;-) We namen afscheid van Antonio en liepen toen de douane door. Wederom realiseerde we ons toen hoe een geluk wij hebben met Schiphol. Daar is altijd wel wat te beleven en te doen, maar op dit vliegveld niet. Daar kwam ook nog eens bij dat we enorme vertraging hadden! Een voordeel daaraan was dat we nu ongeveer om dezelfde tijd aan zouden komen als Milan! Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten ging alles eigenlijk heel snel, in 50 minuutjes begonnen we namelijk alweer aan de afdaling!

Aangekomen in Havana (we zijn in Cuba whoehoe!!!!) liepen we de trap af en zagen we enorm veel mensen in de rij staan..immigratie. Ohh mennn! Gelukkig liepen we Miel al gauw tegen het lijf! Hij had al een plekje in de rij weten te bemachtigen. Al met al hebben we alsnog bijna 2 uur in de rij gestaan! Toen ik eindelijk aan de beurt was bleek de hele immigratie procedure veel minder spannend dan ik had gedacht. Geen enge vragen over Fidel of weet ik veel wat...nee...gewoon in de camera kijken (vooral niet lachen) en doorlopen maar. Toen we onze tassen opgehaald hadden liepen we door om geld te wisselen. Geldzaken zijn in Cuba nogal lastig. Ten eerste werken pinautomaten bijna niet, accepteren ze je pin- of creditcards niet en daarnaast hebben ze ook nog eens twee verschillende valuta's! Eentje voor de Cubanen en eentje voor de toeristen, verwarrend! Anna en ik wisselden onze opgespaarde Mexicaanse peso's om en Miel wisselde een heel pak euro's om (hij had ook voor ons geld gepind). Met een stapel geld in ons handen grapten we nog over dat we geen idee hadden hoeveel geld dit was en wat we nou precies omgewisseld hadden....voel je hem al aankomen? We pakten een taxi naar het centrum van Havana en ook dat was een avontuur op zich. Een mannetje liep met ons mee naar het parkeerterrein. We liepen maar door en door, geen taxi te bekennen. Uiteindelijk stopten we bij een zelfs voor Milan onbekend merk auto. Dat bleek de taxi te zijn. Alle tassen, inclusief handbagage (met geld, paspoorten, iphones etc...) moesten achter in de auto omdat de politie die nog al eens kon afnemen. Was Cuba niet een van de veiligste landen? Nou goed, het zal wel. Op naar ons hotel! Het was ongeveer een half uurtje rijden. Onderweg wees de chauffeur ons alle afbeeldingen van Che Guevara en Fidel Castro aan. Of hij nou trots was of dat hij het deed omdat het moest...ik weet het niet.

Moe van de reis (en het feest voor Anna hehe) kwamen we aan in het super de luxe hotel! Ik ben 7 maanden hostels gewend, dus een hotel was echt een verwennerij! We hadden een mooie kamer en super lekkere bedjes, ik was dan ook al gauw in dromenland!

Die ochtend genoten we van een heerlijk ontbijtje. Voordat we Natasha en Bozena van het vliegveld zouden ophalen, wisselde Anna nog een paar verloren euro's om bij het hotel. Dat deed bij Milan een belletje rinkelen....Anna kreeg wel erg veel CUCs terug voor het aantal euro's dat ze had omgeruild. Zoveel had hij niet teruggekregen op het vliegveld!! Ohh mennn! We waren bijna €1000 euro misgelopen! Omdat we dat wel erg veel geld vonden, besloten we hiervan aangiften te gaan doen bij de politie. Nou komt het hoor!

Het politiebureau zat bij het hotel om de hoek. Daar heb ik in mijn halfbakken Spaans uitgelegd wat er was gebeurd. Miels paspoort was inmiddels ingenomen en het hele verhaal was al door alle politiemannen aan alle anderen uitgelegd. Op een gegeven moment moesten we met twee agenten mee de auto in. We werden naar een ander politiebureau gereden waar we het hele circus weer opnieuw meemaakten. In een dik boek werd het hele verhaal opgeschreven, inclusief Miels gegevens. We moesten eerst op de gang wachten, daarna in het kantoortje. Het bleek dat we naar nòg een ander politiebureau moesten, namelijk die dichtbij het vliegveld! Pppff! Na een half uur gewacht te hebben totdat het gestopt was met regenen (????) konden we eindelijk vertrekken. Dit was nu de tweede politieauto waar we in rondreden, en dit was echt een geweldige ervaring op zich! Wat een ouwe krakkemikkige bakken zeg! Hilarisch!

Na een half uur rijden waren we weer terug bij het vliegveld. Niet om de meiden op te halen helaas, maar om in het derde politiebureau wederom weer verhaal te doen. Gelukkig kwam er na een tijdje een tolk bij, oh geweldig! Nu konden we het hele verhaal goed uitleggen! Ik zal jullie besparen wat er allemaal nog gebeurd is, maar in heel kort nuchter Nederland kan ik jullie vertellen dat er gemiddeld 6 mensen zich bemoeiden met het hele verhaal. Er kwam een advocaat en een fiscaal iemand aan te pas. We hebben alle 3 een verklaring af moeten leggen en die moeten ondertekenen. Eindelijk, na 7 UUR (!!!!) was alles opgelost en verlieten we het kantoor met een verklaring voor de verzekering. Welkom im Cuba, leuke eerste dag! We zouden eigenlijk de meiden en de auto ophalen en aan onze road trip beginnen...dit was helaas anders gelopen.

Toch denk ik dat alles niet zomaar gebeurd...in de tussentijd zijn Natasha en Bozena op zoek gegaan naar een verblijfplaats en hadden ze een hele leuke "casa particulare" gevonden. Hier in Cuba verhuren Cubanen hun kamers die ze over hebben. Zodoende eindigden we dus in een super leuk wijkje tussen de Cubanen! Onze kamer waren echt gewoon bij iemand thuis, geweldig! Dit super lieve vrouwtje had ook connecties voor de volgende plek waar we naar toe wilden gaan, dus ook dat was al geregeld! Ook hadden de meiden een bekende Australiër ontmoet die zijn roots aan het ontdekken was in Cuba (zijn pa was hier mega bekend...Cubanen barsten in tranen uit als ze horen dat hij "de zoon van" is). Hij raadde ons een lekker restaurantje aan waar we vervolgens die avond heerlijk gegeten hadden! (We hadden na het ontbijt niets meer gegeten of gedronken....). Het was heel gezellig met de meiden, die ik eigenlijk helemaal niet kende voor deze reis. Kortom, een super leuke avond in Havana na een super stomme dag! Het had zo gewoon moeten zijn! We halen hier zeker wat goeds uit!

Inmiddels lig ik in mijn heerlijke kamertje, in het huis van de super lieve Cubaans Lucy, en vertrekken we morgen met onze auto naar Viñales! Ik ben benieuwd!

Besitos!