Koloniaal Nicaragua

Buenas!

Zo denk je nog een week in Nicaragua te hebben, en voor je het weet blijkt alles toch weer anders te zijn. Tijdens onze reis hadden Anna en ik besloten om namelijk naar Corn Island te gaan, een eilandje aan de kust van Nicaragua. Een uurtje vliegen, niet al te duur en je bent op een prachtig Caribisch eiland. Ik geloof dat we wel elke dag tijdens ons verblijf in Nandaime gezegd hebben: oja, even naar het internetcafe om de tickets te boeken! Maar, telkens kwam het er niet van. Ach, plaatsen genoeg, dachten we zo.

Toen we Nandaime verlieten en in een uurtje Granada binnenreden in de o zo coole chickenbus, vonden we al gauw een hostel. Daar gingen we gelijk wifi op om de tickets naar Corn island dan eindelijk te boeken! Dit bleek dus niet zo makkelijk te gaan als we gedacht hadden. Ten eerste lag de website er gewoon uit, tsja het is geen KLM. Nouja, dan maar Granada in, lekker lunchen en later nog eens proberen. We vonden een leuk cafeetje (met wifi) waar we na een heerlijke sandwich het nog eens probeerden. Geen succes, website nog steeds uit de lucht.

Met de Lonely Planet in de hand brouwden we een stadswandeling in elkaar en genoten we van het prachtige koloniale Granada. Ik was een beetje bang dat ik na Cartagena in Colombia niet meer van de mooie kleurrijke steden zou tegenkomen. En daar was dan Granada. Prachtige kleurrijke straatjes en huisjes. In Nederland zou dat niet staan (yugh hoe heet die wijk in Almere, regenboogbuurt Ofzo? Jakkes!) maar hier is het zo vrolijk! We wandelden lekker in het rond toen we ineens op een tassenwinkel stuitten. Tsja, een kijkje nemen kan geen kwaad! Wat een kijkje nemen zou zijn, eindigde in een uur lang kwijlen op alle mooie handgemaakte leren producten. Tassen, etuis, mapjes...noem maar op! Zo mooi! Je kon achter in de winkel de workshop zien waar zeker 5 Nica's aan het werk waren, wauw! Een Deense vrouw woonde al sinds een jaar of 5 met haar familie in Granada. Zij ontwerpt de producten en locals maken deze dan. We keken elkaar aan en wisten al wat er ging gebeuren....oh oh, hier gaat geld rollen! We kozen allebei dezelfde tas uit en tsja, eigenlijk vond ik dat als je jezelf verwend, je het goed moet doen ook! Ik koos er een mooie portemonnee bij uit, en ook Anna besloot om er toch ook maar eentje bij te kopen. Zucht, daar gaat ons budget haha! Toch was het in vergelijking met leren producten van deze kwaliteit in Europa erg goedkoop.

We besloten de gezellige dag af te sluiten op een van de vele gezellige terrasjes die we vonden. Daar raakten we aan de praat met twee Amerikaanse heren die de Nicaraguaanse rum 'Flor de Caña' zo te horen al ontdekt hadden. Ze kletsen er op los en besloten ons ook aan de rum te introduceren. Jam, smaakte echt heel erg goed! We snapten eigenlijk niet waarom we die niet al eerder uitgeprobeerd hadden in Nicaragua. Daarop besloten ze ook een cocktail voor ons te bestellen, de Macau, ook daar wordt Flor de Caña voor gebruikt. Lekker hoor! We schoven nog even bij de praatgrage mannen aan tafel, maar vonden ze op een gegeven moment wel erg vervelend worden. Bovendien bleven ze maar drankjes aanbieden. We hadden nog niets gegeten en moesten echt nog even bijkomen van de dag, dus we besloten lekker terug naar het hostel te gaan. Toch zat de party sfeer er na al die rum wel in ;-) Na een snelle douche vonden we een lekker Mexicaans restaurantje. We zagen er op ons paasbest uit, feestkleding aan, maar tijdens het eten stortten we helemaal in. Moe! Haha! Jut en jul zijn weer lekker bezig!

Voor het slapen gaan keken we nog even of de website het alweer deed, yes! Maar om savonds laat te gaan boeken, nahh daar hadden we geen zin meer in. Komt morgenochtend wel! De volgende ochtend bleek je niet meer te kunnen boeken voor de volgende dag, shit! Hhooowww hadden we nou toch maar wel die avond ervoor geboekt!! Nouja, we wilden die dag toch sowieso naar Managua gaan. Daar zat het kantoor dus dan boekten we daar het ticket wel. De rest van de ochtend brachten we nog even in Granada door voor we de bus naar Managua pakten. Dat ging heel vlot en we waren gauw in de hoofdstad.

We wisten eigenlijk al dat Managua zelf niet echt bijzonder was, maar voor onze vlucht was het een goede stop. In ons hostel belden we naar de vliegtuigmaatschappij, maar die nam niet op. Hhmm, vreemd! Toen ik het later nog eens probeerde, werd er wel opgenomen. Er waren nog tickets voor de volgende dag, yes! Toen ik vroeg of we dinsdag terug konden vliegen werd ik in de wacht gezet....na ruim 10 minuten werd de verbinding verbroken en nam daarna niemand weer op. Noujaaa!! Wat nu? We besloten maar een (dure) taxi naar het vliegveld te nemen. Met ons valt niet te sollen, dan komen we dat ticket zelf wel ophalen!!! Geloof het of niet, maar toen we om kwart voor 3 voor het kantoor stonden, was deze al dicht!! En dat terwijl die pas om 3 uur zou sluiten! Sjonge jonge...het leek ons niet gegund en na lang wikken en wegen hebben we maar besloten dit als een teken op te vatten. Jammer maar helaas, geen Corn Island meer voor ons. Als eeuwige optimist zag ik hier het goede ook wel weer van in, meer geld over in ons budget en...eerder dan gepland naar Honduras!

De volgende dag stonden we vroeg op voor een dagtripje naar León. Na Granada ook een belangrijke koloniale stad in Nicaragua. We kwamen na 1,5 uur in een chill busje aan op een marktje. We merkten gelijk dat het hier een stuk heter was dan in Managua, dat wordt zweten geblazen! Het centrum was op loopafstand dus we sloegen alle taxichauffeurs van ons af en liepen stug door. Het centrum bleek inderdaad niet ver te zijn. Er zijn wel tientallen kerken in León, de ene nog groter en kleurrijker dan de ander, erg mooi! Het was zondag en dat konden we wel merken. Her en der hoorden we gezang of een mis uit de kerken komen, voor de rest was het erg rustig op straat. Op een gegeven moment hoorden we vrolijke drums door de straten klinken. We namen een kijkje en zagen de slagwerkers druk drummen en mensen verkleed op straat met maskers op dansen. Deze beelden herkende ik van een van de vele dvd's die we op de Vivos kraam laten zien. Leuk om het nu zelf mee te maken! Een jongen droeg een enorme pop op zijn schouders. Daardoor veranderde hij een een vier meter hoge vrouw die vrolijk aan het ronddansen was. Wat ze precies uitbeeldden en wat het verhaal was weten we niet precies, maar het zag er erg leuk uit.

We lunchten bij een plekje waar onze neus naartoe getrokken werd. Op straat stonden mensen wat te bbqen en eten klaar te maken. Het rook heerlijk en zag er goed uit, we besloten daar lekker te eten. Een bord vol met kip, rijst, salade en zoete bakbanaan kregen we binnen een mum van tijd voor ons neus geschoteld, jam! We waren wel een attractie want we waren de enige toeristen die hier lekker wat aten. We bespraken van alles en nog wat, jaja, we zijn nog steeds niet uitgekletst ;-) daarna besloten we maar lekker de bus terug naar Managua te pakken, dat zou nog wel even duren namelijk!

Terug in Managua hadden we een relaxe namiddag. Er was namelijk niets te doen in de buurt. Onze tassen waren na een tijdje ook al ingepakt en toen we nog iets kleins gegeten hadden lazen we nog wat in bed. We gingen erg vroeg slapen deze keer want we werden over een paar uurtjes om 4 uur 's ochtends op het busstation verwacht...

De Tica bus, dat is een internationale buscompany, zou ons die dag van Managua naar San Pedro Sula in Honduras brengen! Tijd voor een nieuw land en een nieuw avontuur! We doezelden lekker verder in in de bus en voor we het wisten stonden we alweer bij de grens! Geen Corn Island maar een vervroegde rit naar Honduras, waarom ook niet! Heerlijk dat reizen zonder agenda, zonder planning...alles kan en alles is mogelijk!

Tot de volgend keer vanuit vast weer een prachtige plek op aarde!

Liefs Saskia