Hoi Carribische kust!

Buenas!!

Toen ik ma een uurtje vliegen het vliegtuig uitstapte voelde ik het al gelijk: hitte! Omdat mijn tas (natuurlijk) te zwaar is, het ik een spijkerbroek en m'n warmste kleren én m'n wandelschoenen aan. Heer-lijk zweten dus haha!

De taxi bracht me naar het hostel en daar kon ik even uitpuffen. Er was niemand in het hostel, jammer! Dan ga ik maar zelf op pad want ik had echt trek in een lekker koel biertje! Mijn hostel was in de wijk Geminis, wat weer op 5 minuutjes loopafstand was van het historische centrum. Ik liep de oude (gele) stadspoort door en wauw! Wat een pracht! Gekleurde mooie huizen, zigzaggende straatjes die uitkomen op schattige pleintjes...vers fruit en salsa muziek op elke hoek van de straat...wauw! Wauw! Wauw!

Ik liep lekker rond en dwaalde door de straatjes en viel van de ene verbazing in de ander. Toen ik een lekker terrasje gevonden had koelde ik eindelijk wat af met een koude Club Colombia in mijn hand. Helaas zag ik in de verte wat wolken aankomen, en als Nederlandse uit het koude kikkerlandje weet ik wat dat betekent: regen! Nét op tijd was ik weer terug in het hostel voor de enorme stortbui neerplensde! Dit was uitzonderlijk, het had al in geen 3 maanden geregend! In het hostel ontmoette ik Alex, een Engels meisje. Het klikte gelijk en we gingen op zoek naar wat avondeten.

Nou moet je weten dat het straat eten (ja hoe zeg je dat in het Nederlands? "Street food" klinkt beter! Haha!) erg lekker en goedkoop is. Je vind de meest lekkere BBQs op straat, yum! Alex was al een dag langer in Cartagena en ze was tegen een leuk pleintje aangelopen met veel lekkers te eten. Natuurlijk konden we dat niet meer terugvinden. Op weg naar het historische centrum zagen we een kraampje met rijst en limonade. Er stond een enorme rij, dat moet dus wel goed zijn! Het zag er ook verrukkelijk uit en toen twee mannen ons voor wilden laten gaan in de rij en ons uitnodigden voor een hapje begon er bij Alex een belletje te rinkelen. Ze zegt: "ik weet het niet hoor Sas....ik weet niet of....". Ik zei: "wat nou? Kijk hoe lekker die rijst eruit ziet! Die mannen nodigen ons uit! Laten we gewoon voor rijst gaan vanavond!" Alex: "volgens mij is het een 'soupkitchen'...". Ik: "soep? Soep? Rijst! Ik zie helemaal geen soep!" En toen had ook ik door dat er iets niet klopte. Er kwam een Amerikaans meisje op ons af die ons van de afgang had gered. Ze legde uit dat ze hier elke donderdag eten uitdelen aan mensen die honger hebben. In het begin van het project, 1,5 jaar geleden, vochten de mannen nog voor een bordje met eten. Ze waren bang dat er niet genoeg was. Ze vond het daarom erg speciaal dat deze zelfde mannen ons nu uitnodigden om een lekker hapje mee te eten, geweldig toch! Dit meisje bracht ons uiteindelijk naar een pleintje waar normaal gesproken veel lekker eten te vinden is, maar ivm regen was er niemand, helaas! Dan maar een goedkoop dagmenuutje wat eigenlijk vies tegen viel.

Op de weg terug naar het hostel kwam ik Reggie en Ivana tegen, een stel wat ik kende vanuit La Paz! Reggie liep ik constant tegen het lijf, echt superleuk om nu ook Ivana weer te zien!! Reggie vertelde ons over een cool plein vlak bij ons hostel, en ja hoor! Dat was het plein waar Alex naar op zoek was! Toen we daar aankwamen wist ik het al gelijk: ik hou van Cartagena! Dit kleine pleintje met een kerkje in het midden, Plaza Trinidad, is gevuld met mensen. Kinderen, ouderen, stelletjes, toeristen en locals (oh laten we de honden niet vergeten!) iedereen chillt gezellig met elkaar met een lekker BBQ hapje en een biertje uit de kiosk van de hoek. Echt fantastisch! Al gauw raakten we aan de praat met allerlei mensen en hadden we een geweldige avond!

De volgende dag besloten we rustig aan te doen en Cartagena te verkennen. We doken het goudmuseum in om even af te koelen bij de airco en te genieten van de prachtige gouden kunstwerken van vroeger. We konden niet stoppen met het maken van foto's (en met het eten van de lekkere straathapjes hihi!) We ontdekten een schattig theatertje waar 's avonds een voorstelling zou zijn. Dat leek ons wel leuk om mee te maken, dus kochten we kaartjes en gingen we de zaal in. Het was een voorstelling over de straatnamen van Cartagena. Sommigen hebben hun naam gekregen na een gebeurtenis en dat werd in een slapstick achttien uitvoering nagespeeld, erg grappig! Veel begreep ik er natuurlijk niet van, het Spaans ging echt te snel, maar toch volgde ik het verhaal redelijk.
Daarna begonnen we de avond natuurlijk weer op Plaza Trinidad en we eindigden al salsa dansend in een van de vele clubs.

Volgende dag: stranddag! Alex kende een Colombiaanse jongen die met zijn moeder op reis was en we childen die dag met hen op het strand. Een overheerlijk vers visje vulde onze hongerige maagjes tijdens lunchtijd, ik hou van het strandleven!! We genoten van een prachtige zonsondergang en gingen daarna terug naar het hostel om ons voor te bereiden voor ons inmiddels vaste ritueel in Cartagena: Plaza Trinidad! Haha! Dit keer ontmoetten we bijzondere mensen. Allereerst raakte ik aan de praat met een Colombiaanse vrouw, dik in de zestig. Ze woonde al een aantal jaar in Miami en sprak dus aardig Engels. Een ontzettend lief vrouwtje waar ik een hele tijd mee heb zitten kletsen. Een Colombiaanse man ving ons gesprek op en bleek ook Engels te kunnen spreken. Al gauw vertelde hij ons dat hij een tijd in Nederland heeft gewoond om daar te trouwen met een man! Wauw, lekker direct, dat had ik hier in dit zeer katholieke land niet verwacht! Samen met het vrouwtje, Alice, en Mario begonnen we gezellig samen mannen te keuren, haha! Hilarisch! De opmerkingen die Alice maakte waren behoorlijk schunnig, haha echt geweldig! We hadden het echt zo leuk samen, dat Alex en ik besloten om met Mario mee te gaan naar de gay bar! Waarom niet?! Eindelijk eens een avondje uit zonder dat mannen continue iets van je willen, heerlijk relaxt haha!

Geloof het of niet, maar de dag erna zijn Alex, Helen (Engeland) en ik naar een moddervulkaan gegaan! Op een half uurtje rijden van Cartagena scheen een heuse moddervulkaan te zijn waarin je rond kon badderen. De modder scheen ook nog eens heel goed te zijn voor je huid, dus na een avondje uit konden we dat wel gebruiken! We klauterden de trap naar boven op, zo'n 50 treden, en ik ging als laatste de modder in. Wàt een raar gevoel!!! Je zinkt niet verder dan je borst en dat terwijl de modder toch echt 25 meter diep is! Ik werd op mij rug gelegd en naar een ander mannetje gedreven die een soort van massage begon te geven. Echt bijzonder was het niet, maar het was wel ontspannen om in de modder te drijven. We dreven nog een beetje rond, probeerden te zinken en klommen er toen uiteindelijk uit. Een ander mannetje stond boven op ons te wachten om het merendeel van de modder van ons lichaam af te halen voordat we naar het meer liepen. Daar stond misschien nog wel het meest bijzonderste op ons te wachten. Ongeveer 5 luid kwebbelende vrouwen stonden klaar in het water om ons schoon te schrobben. De ene na de andere plens water kreeg in in mijn gezicht en ik voelde haar vingers overal! Ze nam ruim de tijd om mijn oren schoon te pulken, en toen die moddervrij waren besefte ik ineens dat ik topless in het water zat. Ze had mijn bikinitopje uitgedaan en was mijn bikini aan het wassen!! Ik kreeg hem terug en huppa, ook mijn bikinibroekje werd goed schoongeboend!! Haha hilarisch!! Echt schoon voelde ik me niet echt. We reden naar een prachtig strand om daar lekker vis te eten. Pas na een lekkere frisse douche in het hostel voelde ik me een stuk beter!

We brachten de laatste uurtjes van de middag door op het strand, maar de wind blies teveel zand in het rond. We besloten een biertje te doen aan de bar aan het strand, en voor we het doorhadden waren we rum en bier aan het drinken met 3 Colombiaanse vrachtwagenchauffeurs haha! Ze waren zo nieuwsgierig naar ons en wilden ons trakteren. Erg aardig maar het was nog echt te vroeg voor rum, dus na een klein glaasje besloten we er maar vandoor te gaan, haha!

Voor de laatste dag in Cartagena hadden we een tripje naar Playa Blanca gepland. Het is een eiland, maar je kunt er ook per taxi heen. Omdat we al te laat waren voor de boot, besloten we maar met taxi te gaan. Na een half uurtje rijden kwamen we bij een ferry aan die ons naar de overkant van de rivier bracht. Een klein ritje, maar wel grappig om mee te maken. Daarna was het nog een klein kwartiertje en toen waren we eindelijk op Playa Blanca! De naam zegt het al: wit zand en kristalhelder blauw water! Dit is een strand waar je van droomt, mijn eerste keer op een droomstrand!! We huurden bedjes, dumpten onze spullen en doken gelijk het heerlijke water in! Wauuuw! Had ik maar wat meer tijd, dan was ik hier zeker voor een nachtje gebleven!! We zonden, zwommen, wandelden langs het strand en lazen de hele dag door. Heerlijk! Ik nam zelfs een massage, pure verwennerij haha!

Tegen 4 uur kwam onze taxi chauffeur, die de hele dag op ons had gewacht, onze kant op. We pakten onze spullen en liepen met de beste man mee terug naar zijn mooie gele taxi. Toen we bij de ferry arriveerden werd mijn Spaanse vocabulaire scheldwoorden enorm uitgebreid. Wat was er aan de hand? Het was een bank holiday, een vrije dag voor iedereen, en half Cartagena was van plan naar Playa Blanca te gaan. Er stond een enorme file voor de ferry!! Er konden 2 à 3 auto's of bussen op dat ding, dus erg snel ging het niet. We brachten de tijd door met snacks kopen, heen en weer lopen, en salsa dansen naast de auto, haha. Na 2 uur (!!) konden we dan eindelijk de ferry op, terug naar Cartagena whoohoo!

De volgende ochtend moest ik dan helaas Cartagena verlaten, op naar een nieuw paradijselijk plekje, maar ik kom terug omdat ik vanuit hier de boot naar Panama pak op 23 mei. Na Cartagena ging ik naar Taganga, om vanuit daar naar Parque Nacional Tayrona te gaan. Dat is weer een heel avontuur op zich, en dat zal ik jullie de volgende keer in geur en kleur vertellen ;-)

Kusjes!