Piratas del Caribe

Ahoy!

Al sinds ik had bedacht dat ik deze reis wilde maken (ergens in 2007??!!!) had ik al gelezen over de 2 manieren waarop je van Colombia naar Panama kon. Over land kan namelijk niet, omdat de jungle ondoordringbaar is. Geen weg! Je moet dus vliegen of varen. Aangezien ik vast niet zomaar achter mijn achternaam kom, wilde ik mij zeebenen wel eens uittesten en koos ik voor de route over zee.

In Cartagena ging ik op onderzoek uit en kwam al gauw bij Blue Sailing uit, een touragency die zeilreizen aanbiedt. Er zijn onwijs veel boten die richting Panama opgaan, dus ook onwijs veel kapiteins! Net als de buschauffeurs in Bolivia schijnen deze nogal graag dronken te zijn, en aangezien ik niets van zeilen afweet (en niet verder kom dan de schoolslag) wilde ik zeker weten dat mijn boot goed zou zijn. Na lang dubben koos ik uiteindelijk voor de prachtige catamaran: Stephani. Donderdagavond 23 mei was het dan eindelijk zo ver, Kappie ging aan boord!

Dag 0, donderdag 23 mei:

Ik noem deze dag: dag 0, omdat deze volgens de kapitein eigenlijk niet meetelt. Ok. In Cartagena regelde ik nog mijn laatste dingetjes. Benen netjes gewaxt, nieuwe pedicure en genoeg lekkere snacks en drankjes gehaald om iedereen op de boot te verwennen met lekkere guacamole en chippies. Ik sjouwde me een ongeluk met al die spullen, maar het was voor een goed doel natuurlijk!
Om 17:30 stapte ik vol vlinders in mijn buik in de taxi, ik vond het zo spannend!!! Toen ik aankwam in de haven maakte ik goed gebruik van de macho latino cultuur. Ik zuchtte een paar keer toen ik mijn spullen optilde en knipperde wat met m'n ogen...de taxi chauffeur droeg mijn spullen vervolgens naar de plek waar we moesten wachten ;-) Daar ontmoette ik de rest van de groep waar ik de komende dagen mee zou optrekken. Hester, een Nederlands meisje, had ik al ontmoet op Playa Blanca. Ellen en Sjors, een Nederlands stel, reisden samen met een vriendin Lieke uit Nederland. 5 dutchies aan boord dus! Dan had je nog Dixie uit Texas die reisde met Rick uit Australië. En last but not least, Stephan uit het Franstalige deel van Zwitserland. We hadden nog wat tijd om wat laatste dingetjes in de supermarkt te halen. Toen we terug in de haven waren, was de kapitein inmiddels ook gearriveerd: capitan Fernando! We sjouwden onze tassen in kleine bootjes en die voeren ons dan eindelijk maar Stephani toe! Ik klauterde aan boord en yes! Het avontuur kon beginnen!

Aan boord waren nog twee andere mannen, matrozen, Olivier uit Frankrijk en Alejandro uit Argentinië, net als de kapitein. Olli droeg een tshirt wat ik zo geweldig vond! Namelijk een luipaarden tshirt! Ik hou van die beesten en toen ik hem dat vertelde ging binnen een seconde zijn shirt uit en kreeg ik die van hem! Geweldig toch! Alejandro was onze chef, maar de eerste avond aten we pizza! Na een uurtje kletsen en dobberen in de haven van Cartagena kwam de pizza aan, 5 enorme heerlijke pizza's stonden op tafel! Toen de pizza's bijna op waren was het tijd om te vertrekken. Het anker werd ingehaald en langzaam voeren we de haven uit. De kapitein legde ons wat regels uit. Nooit de ramen open wanneer er gezeild wordt, dan komt er water in de boot en zinken we. Organisch afval kan over boord, al het andere houden we aan boord. Altijd een hand aan de boot, zodat je er niet af valt. Ook liet hij zien hoe je door moest trekken, via een pompsysteem werden je drollen zo het water ingepompt. Verder was er niet meer iets belangrijks! We hoefden niet te helpen met zeilen, alleen de afwas was onze klus!

Ik deelde een hut met Hester. We propten onze spullen in het kamertje, prima plek! Het enige vervelende was dat we boven de motor sliepen. Dat gaf wel wat geluid en warmte af, maar met oordoppen in slaap ik prima. Door de anti zeeziekte pillen was ik erg moe en suf, net als de rest. We gingen allemaal bijtijds naar bed! In bed voelde je de boot wel heen en weer wiebelen, maar dat gaf best een rustgevend gevoel. Al gauw viel ik heerlijk in slaap!

Dag 1, vrijdag 24 mei:

Rond 08:00 werd ik wakker en werd ik verrast met een heerlijk ontbijtje boven op het dek! Heerlijke muesli met yoghurt, toast met lekker beleg, koffie en vers fruit stond voor ons klaar! Leek wel een ontbijt uit een hotel! De kapitein vertelde dat we niet erg ver gekomen waren en dat we waarschijnlijk een dag later in San Blas aan zouden komen. maar hoe dan ook brengen we alsnog dezelfde tijd door in San Blas! We voeren op open zee, dus veel meer dan relaxen is er niet te doen! Lekker in de net van de catamaran chillen, gezellig met elkaar kletsen en lezen. Omdat je een lekker briesje hebt, heb je niet door hoe sterk de zon eigenlijk wel niet is. Natuurlijk was ik enorm verbrand op m'n bovenbenen en gezicht, haha! Dat had ik eigenlijk pas door na de lunch. Alejandro had een lekker kippetje gebraden, mjam! In de middag childen we nog wat meer, tsja wat anders? Ik voelde me bovendien niet echt zeeziek, maar zodra ik opstond of iets deed, voelde me ik een beetje draaierig. Ik bleef de pillen dus slikken, en die maakte me een beetje slaperig. Dus lezen, slapen, lezen, slapen!

Rond een uurtje of 5 draaide ik een lekkere guacamole in elkaar en waren we lekker aan het snacken. De zon ging onder en wauw, wat is dat toch een mooi gezicht vanuit open water! Niet lang daarna zaten we aan ons avondeten, sandwiches. Lunch is altijd groter en uitgebreider dan avondeten, en dat was maar goed ook want de kip zat nog lekker in m'n buikje. Toen schreeuwde Olli ineens: dolfijnen! We renden naar het voordek en ja hoor!!! Een enorme groep dolfijnen zwom voor de boot uit! Wauw! Ze sprongen in het rond en waren echt aan het spelen. Wat ik helemaal gaaf vond was de plankton. Die kleine beestjes lichten dus blijkbaar op in het donker wanneer het water beweegt. Elke keer als een dolfijn dus weer aan het oppervlak kwam, zag je een enorme helderblauwe vlek, echt prachtig! Zeker een half uur volgden ze ons en toen uiteindelijk waren ze weg. Na de rest van de sandwiches kletsten we nog wat na en werd het wederom, door de pillen, een vroege nacht.

Dag 2, zaterdag 25 mei:

Ik begon deze ochtend met: zonnebrand! Haha! Gelukkig is mijn huid als het verbrand vaak maar een dagje rood, maar toch wilde ik extra voorzichtig zijn met die sterke zon en smeerde ik me dus goed in. Na het lekkere ontbijtje werd het weer lekker chillen. Soms zagen we enorm grote vrachtschepen voorbij komen, echt gaaf om te zien. Heel gek want dan waren ze best dichtbij en ineens waren ze weer super ver weg!
Deze dag had Rick een enorme vis gevangen! Hij was de dag ervoor al de hele tijd bezig met vissen, maar nu had ie beet! Hij maakte de vis gelijk schoon en gaf deze door aan Alejandro. Die draaide er een heeeeeelijke ceviche van in elkaar, wauw! Wat een chef! We hadden zoveel lekkers te eten, na de ceviche hadden we namelijk ook nog heerlijke pasta. Mjam!
Die avond was het volle maan! Echt een prachtig gezicht! De maan geeft zoveel licht af dat je elkaar in het donker gewoon nog kunt zien! Die avond brachten we door met kaarten en andere spelletjes, erg gezellig! Toch was ik weer erg moe en suf, draaierig van de zee. Op naar bed dan maar!

Dag 3, zondag 26 mei:

Toen ik slaperig mijn hutje uit kroop en naar de wc ging zag ik tot mijn grote verbazing twee dingen die me heel blij maakte! Als eerste viel me op dat het zeewater vanuit het raampje in plaats van prachtig donkerblauw verkleurd was naar licht turkoois! En toen zag ik dat het raampje openstond!!!!! Dat betekende maar 1 ding! We liggen aan anker in de San Blas!!! Ik deed snel m'n ochtendplasje en rende naar het bovendek. Daar stond de feestmuziek op en stond er een heerlijk verse fruitsalade en eitjes voor ons klaar! Whooohooo!! We waren allemaal door het dolle heen! Ik keek goed om me heen en zag het paradijs om me heen! Prachtig helder water, kleine eilandjes met alleen maar palmbomen...wauw wauw wauw! Ik wist niet hoe snel ik mijn ontbijt op moest eten. Toen ik het weggeschrokt had, sprong ik gelijk het heeeerlijke water in! We deden de snorkels aan en zwommen naar het eilandje Waisaidup (geloof ik).

San Blas bestaat uit bijna 400 eilandjes. Je zou dus elke dag van het jaar een eiland kunnen bezoeken, hihi! Ongeveer 40 eilandjes worden bewoond door 300.000 Kuna-indianen. Deze indianen waren de oorspronkelijke bewoners van Panama. Nadat het land door de Spanjaarden werd gekoloniseerd bleven de Kuna alleen nog op de San Blas-eilanden over, en op een kleine kuststrook op het vasteland. In 1925 kregen de Kuna het recht op zelfbeschikking. Op de archipel wordt dat elk jaar in februari herdacht, met het feest Mor Ginnid. De Kuna staan vissen met geavanceerde techniek niet toe, en het is ook niet toegestaan om zaken uit zee op te duiken die dieper liggen dan met lucht uit de eigen longen kan worden bereikt. Daardoor is scuba-duiken rond de eilanden niet toegestaan. Hierdoor is het koraalrif rond de eilanden een van de best bewaarde ter wereld.
De Kuna wonen in 49 goed opgeruimde gemeenschappen, die worden geleid door de plaatselijke sahila (de dorpsleider). De visserij is een belangrijke bron van inkomsten. De vis dient niet alleen als voedsel, maar wordt ook verhandeld naar het vasteland. Daarnaast verbouwt men voor eigen gebruik groente en fruit, en voor de export koffie en kokosnoten. Jaarlijks worden er vanaf de San Blas-eilanden 15.000 kokosnoten geëxporteerd naar Colombia. De kokosnoot kan op de eilanden dienen als betaalmiddel, en heeft dan een waarde van tien Amerikaanse dollarcent. (Danku Wiki ;-) hihi).

Op Waisaidup aangekomen liepen we een rondje over het eiland en vonden we al gelijk de kleine hutjes van de Kuna. We spraken met de sahila, de chef, en mochten de hutjes bekijken. Erg klein, maar prima om in te wonen. We ontmoetten nog wat andere Kuna's en liepen toen het rondje van het eiland af. Op een mooi plekje aan het strand gingen we wat zonnebaden en gaven we ons lichaam een lekkere scrubbeurt met het zachte, fijne, witte zand. We snorkelden terug naar Stephani omdat daar de lunch inmiddels klaarstond. Alejandro had een verrukkelijke couscous salade gemaakt! Twee Kuna's aten met ons mee, en nodigden ons later uit voor een drankje! Ik snorkelde nog wat meer en daarna gingen we met z'n allen naar het eiland. Daar stonden de Coco Locos voor ons klaar, een kokosnoot opengehakt en rum erin! Lekker! Het was erg gezellig en de prachtige zonsondergang maakte het er nog utopischer op! We zouden die avond eigenlijk een kampvuurtje bouwen op het eiland, maar omdat we erg laat gegeten hadden en al wat drankjes op hadden, waren we best moe en bewaarden we het feestje voor later.

Dag 4, maandag 27 mei:

Na het ontbijt vertrokken we naar een nieuw eiland, Isla Perro, dog island. Er waren her en der weer wat Kuna's en hun hutjes te zien. Ook varen ze langs met hun kano en verkopen ze handwerkjes, erg mooi! Hester en ik hebben armbandjes gekocht! Deze dag bestond ook weer uit lekker snorkelen en zonnen. Ook speelden we wat met de plank van windsurfen. Ja echt waar, we pasten er alle 8 op haha! We snorkelden naar het eiland en weer terug, wat een heerlijk leven!
Die avond aten we wat vroeger zodat we meer tijd hadden om te feesten! Op een eilandje was een heuse bar waar ze lekker koel bier verkochten. De kapitein is en blijft een man van de zee en al gauw stond er een enorme fles rum op de tafel waar we met z'n alle de hele avond van konden genieten. Na uren dansen in het zand krijg je het natuurlijk erg warm, dus sloten we de avond af met een plons in het lekkere water!

Dag 5, dinsdag 28 mei:

Onze laatste dag op San Blas, snik! We wilden het er natuurlijk nog goed van nemen dus we genoten nog extra goed! We kwamen weer aan op een nieuwe bestemming, een klein eilandje met daar voor een gezonken schip! Bijna 10 jaar geleden was dat ding gezonken en dat levert natuurlijk mooie snorkel plaatjes op! Prachtig koraal was er aan vastgegroeid en de meest mooie vissen zwommen rond. Mijn favo visje was een kleine zwartje, met felle neon blauwe stipjes. Ook een grotere vis met regenboogkleuren vond ik erg grappig. Ik heb ook nog een grote rog gezien, die zwom ineens voor mijn neus. Even later zwom er een grote maanvis voor me, wowo! Kom maar op met mijn duikbrevet! We spoelden na den lange tijd moe aan op een klein eilandje en hebben daar nog heerlijk lang in de zon gelegen.

Toen we terug bij Stephani waren stond er een mooie verrassing voor ons klaar! Een groepje Kuna's in een kano verkochten verse vis en....verse kreeft! Ik had nog nooit in mijn leven kreeft gegeten, dus ik was erg benieuwd! We hielpen met koken, Lieke Dixie en ik schilden en sneden de aardappels voor de aardappelpuree. Na een tijdje was het feestmaal klaar en wauw, wat hebben we heerlijk gegeten! Verse vis en wauw, de kreeft was zo lekker! Nu snap ik wel dat mensen daar veel geld voor neerleggen!! We probeerden na de staart van de kreeft ook de rest open te breken, maar zonder gereedschap gaat dat echt niet. Alejandro haalde er een tang bij, en daarmee konden we sommige poten openbreken! Maar sommige kreeften waren alsnog zo groot, dat dat zelfs met de tang niet lukte, haha!

Er kwam een kleine storm aan, dus het was tijd om gauw door te zeilen naar het volgende eilandje. Hier hadden de kapitein en Alejandro naar uitgekeken! Een vriendin van hun was die dag namelijk jarig en vierde dat op haar boot. Toen we aankwamen zagen we een boel andere boten liggen, ook met toeristen, maar wij spanden qua gezelligheid toch echt de kroon! Terwijl we een plekje zochten om in te "parkeren", zongen we verkaardagsliedjes. Ook Ollie, die halverwege de trip met een vriend was meegevaren, zagen we weer op een andere boot en we riepen hem met z'n alle! Yeah dit gaat een gezellige avond worden, dacht ik nog!

Toen Fernando en Alejandro maar Agatha gingen, de jarige job, sprongen Stephan en ik in het bootje en gingen we mee. Daar was echt een goed feestje aan de gang! De tequila ging rond, en even later sangria en Cuba libres! Verse sushi en ceviche stond er als snack en wauw, ik wist niet dat zeemannen zo muzikaal konden zijn! Ik had Alejandro al op z'n saxofoon gehoord, en ook wist ik dat Ollie goed gitaar kon spelen, maar er kwam nog een trompet en wat drums bij, geweldig!! Na een tijdje op de boot ging ik weer terug naar Stephani. Daar maakten we ons op voor het volgende feestje! Op het eiland waren ze een groot kampvuur aan het maken. Het was al erg gezellig toen we daar aankwamen. Ook daar werd weer muziek gespeeld en zag ik iedereen weer terug. Het was een super gezellige laatste avond op San Blas!!

Dag 6, de laatste, woensdag 29 mei:

Om 06:00 ging de wekker en tsja, dat is na een gezellig feestje best lastig hihi! We pakten snel onze tas in en genoten nog van een laatste ontbijtje op de boot. Toen was het moment toch echt daar en moesten we afscheid nemen van Stephani, Alejandro, Fernando en San Blas, boohooo!! Een heel....heel....heeeeel langzaam bootje bracht ons terug naar het vasteland. Daar stond een jeep voor ons klaar die ons in 2 uur naar Panama Stad bracht. Het was echt net een achtbaan! Hele erge kronkelweg die echt continue op en neer ging haha! Niet echt comfy!

Aangekomen in Panama Stad zochten we een hostel en waren we dan echt terug in de bewoonde wereld met wolkenkrabbers, veel auto's en wifi. Fijn om iedereen weer te spreken natuurlijk, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik die week rust ook wel echt heerlijk vond! Je zit op een boot en je kunt geen kant op, helemaal de eerste paar dagen op open water. Ook op de eilandjes leef je een relaxt leven waarbij je gewoon lekker rustig aan kunt doen en kunt doen wat je wil! Heerlijk! Ik zeg het niet graag, want ik geniet echt van elk moment van mijn reis, en ik zou ook niet een hoogtepunt kunnen kiezen, maar deze werk komt toch wel aardig dicht in de buurt!! Het paradijs bestaat, ik heb het met mijn eigen ogen gezien!!

Nu ben ik dus inmiddels in Midden Amerika en volgende week komt Anna! Yes! Op naar nog meer fantastische avonturen!

Veel liefs en kusjes!!! Xxxx