Zand, sushi en slushies

Hoi!

Terug van weggeweest met een nieuw verhaal! Ik heb jullie voor het laatst achtergelaten in Huacachina, het oasis dorpje vlak bij Ica. Ik had er een verschrikkelijke busrit opzitten. Een dronken Australiër, die halverwege de rit ook nog de behoefte had om wat te snuiven, lag in een halve coma stinkend tegen me aan. Helaas was de bus volgeboekt dus moest ik de 15 uur vanuit Cusco maar volhouden, bah!

Aangekomen in Ica nam ik een taxi (zonder Australiër) naar Huacachina. Echt een mini dorpje! In het midden van de woestijn ligt een klein lagoontje waar omheen wat barretjes en hostels gevestigd zijn, thats it! Toch zijn de Peruanen er trots op, want Huacachina staat afgebeeld op het 50 soles biljet. Ik checkte in m'n hostel in en boekte gelijk een sandboard tour en m'n bus voor de volgende dag.

Ik werkte m'n foto's en m'n blog bij en ik genoot van het zonnetje en de lekkere menukaart van het hostel. Om 17:00 begon m'n sandboard tour! Aan de achterkant van het hostel stond de sand buggy al op ons te wachten. Een sterke motor had dat ding, want het maakte een enorm geluid! Ik zorgde dat m'n gordel goed vast zat, want de duinen zagen er behoorlijk steil uit. De bestuurder liet de motor nog eens extra brullen en toen waren we klaar voor vertrek. We schoten het zand in en scheurden door de duinen. Geen duin was te steil voor onze bestuurder en met kriebels in m'n buik vlogen we door het zand! Echt heel gaaf!

We kwamen aan bij het eerste duintje, een kleintje om te oefenen. Natuurlijk had ik het al in San Pedro de Atacama gedaan, maar toch blijft het spannend. Dit waren alleen geen echte Snowboards, maar gewoon een gladgeschuurde plank met wat wax erop. De man zei me op m'n buik te gaan liggen, dat was leuker naar beneden glijden. Ok, ik op m'n buik op dat ding. De man gaf een zet en ik gleed naar beneden, leuk! Na deze kleine heuvel dingen we weer de buggy in, op naar een hogere. Toen begon ik wel te twijfelen, wat als ik omkieper?! Ach, gewoon doen! Ook dit keer ging het goed en gleed ik keihard naar beneden. Maar de laatste duin, die echt heel....heeeel.....erg hoog en steil was, gaf me toch wat meer kriebels. Bbrr...Sas je kan het! Alles ging goed, ik zoefde als een volleerd buikglijder naar beneden, totdat.....er een kleiiiiin bobbeltje was. Ik viel niet om, maar ik hapte wel een enorme hap zand! Gatver, m'n hele gezicht en mond onder het zand! Ach, gauw douchen in het hostel.

Na m'n frisse douche nam ik weer de tijd om de menukaart eens goed te bekijken. Wat denk je, net toen ik besteld had, kwam er ineens iemand bij me aan tafel zitten. Ja hoor, die enge Australiër! Bah! Hij vertelde dat hij ook was gaan sandboarden, maar omdat ie te veel op had was ie gevallen en had hij z'n telefoon verloren, wat een sukkel! Ik at gauw m'n eten op en peerde hem snel naar m'n kamer. De volgende ochtend zag ik de beste man weer tijdens het ontbijt. Terwijl ik lekker een pannankoek at, genoot hij van z'n eerste biertje, pppff!

Om 14:00 had ik dan eindelijk weer een bus, de bus naar Lima! Ik had een rustig hostel geboekt en kwam daar rond etenstijd aan. Om de hoek was een chifa restaurant, Peruaans/Chinees eten, heel erg lekker! Voor €1,50 had ik een superlekkere uitgebreide maaltijd!

Jenn (vrouw uit Bermuda) en Liselotte (NL) waren ook in Lima, maar heel stom, we sliepen alle drie in een ander hostel. We spraken af om de volgende middag door te brengen met shoppen, eindelijk eens normale winkels in plaats van souvenierswinkels! We dronken lekker koffie en bezochten verschillende malls. Jenn en ik namen zelfs wat tijd voor een pedicure, dat konden onze pootjes wel gebruiken na de Machu Picchu! Kortom, een lekker verwendagje dus!

Die avond zagen we elkaar weer voor sushi. Wauw, dat was echt hele lekkere sushi! Daarna gingen we door naar een cocktailbar en een club waar live muziek gespeeld werd. Een erg gezellige avond dus! De volgende dag had ik nog een hele volle dag in Lima, want mijn bus was pas savonds. Ik sprak weer met de meiden af om lekker naar het strand te gaan. Helaas zat toen de tijd in Lima er toch echt op! Van veel backpackers hoorde ik dat er niet veel aan was, maar ik heb het toch echt leuk gehad daar!

Savonds had ik de bus naar Huaraz, berggebied in Peru. Ik kwam er de volgende ochtend, na best goed geslapen te hebben, vroeg aan. Ik had er maar 2 nachten geboekt dus ik besloot gelijk na het ontbijt de eerste tour te gaan doen. Je kunt er dagenlange hikes doen, maar daar had ik echt geen zin meer in. De eerste tour was naar een gletsjer. Onderweg zagen we nog van alles en nog wat. Bubbelend water, rotsschilderingen, gekke planten....maar ik was toch nog wel erg moe van de busrit en de hoogte speelde ook mee. Ik voelde me niet topfit. Balen want de tocht naar de gletsjer was pittig! De gletsjer bevond zich op 5000m hoogte, dat voel je wel! Ik arriveerde als een van de eerste van de groep en nam wat foto's en rustte wat uit. Ik had echt last van de hoogte dus ik keerde gauw terug naar het busje waar ik wachtte op de rest.

Toen ik terugkwam zag ik Eyal in het hostel, hem ken ik van Cusco en Lima. Erg toevallig dus! Ik was erg moe en nog vol van de lunch. Bovendien had ik de volgende ochtend een tour om 06:00 dus vroeg naar bed! De volgende ochtend bleek dat Eyal ook dezelfde tour geboekt had. We maakten een lange busrit van ruim 3 uur naar de start van de wandeltocht. Daar werden we afgezet door de bestuurder en moesten we de hike op eigen houtje doen. Ik hield Eyal en Emil (Deense jongen) echt niet bij, dus al gauw liep ik de 3 uur durende, bergopwaartse hike, in m'n eentje. Eigenlijk was dat heel ontspannen, want ik kon heerlijk genieten van het uitzicht en me rot zweten zonder dat ik me om anderen druk hoefde te maken ;-) Binnen 3 uur had ik dan eindelijk het eindpunt bereikt, en oh wat was dat de tocht waard: lagoon 69. Een ijsblauw meer, zo blauw dat kun je bijna niet geloven! Omgeven door spitse bergtoppen bedekt met een laag sneeuw....echt geweldig! Een paar jongens konden het niet laten om het water (smeltwater!!) in te duiken. Mij te koud ;-) het begon keihard te hagelen na een tijdje, dus we besloten terug te lopen. Bergafwaarts gaat gelukkig een stuk sneller dan bergopwaarts!

Terug in Huaraz had ik een goedkoop diner met Emil en Eyal en ging ik wederom vroeg naar bed, uitgeteld! Ik moest weer bijtijds op, want ik had m'n bus nog niet geregeld. Er was geen rechtstreekse bus naar Mancora, mijn volgende bestemming. Dus ik boekte twee tickets, eentje met Yungay naar Chimbote en eentje met Cruz del Sur (superdeluxe) van Chimbote naar Mancora. Gelukkig waren er nog 3 mensen uit het Hostel die via dezelfde weg naar Mancora zouden gaan.

De eerste bus leek in eerste instantie prima te gaan. We waren wel iets te laat vertrokken, maar ach dat kan gebeuren. Op ongeveer 1,5 uur afstand van Chimbote zette de bestuurder de bus ineens aan de kant. Ik keek achterom en ik zag dat iedereen opstond om eruit te gaan. Nou gebeurt dat wel vaker, dat de bus zomaar ergens stopt en mensen eruit gaan. Vaak om te lunchen. Maar het was geen lunchtijd en bovendien begonnen mensen te schreeuwen. ¿Que pasa? Brand!! De bus stond in brand!! Ik greep m'n tas en wurmde me door de stoom mensen die naar buiten probeerden te gaan. Toen ik, gelukkig, buiten stond zag ik dat er enorm veel rook onder het achterste wiel van de bus vandaan kwam! Het stonk ook verschrikkelijk! De chauffeur was met emmers water aan de weer om het te blussen. Geloof het of niet, maar 5 minuten later waren we volgend de chauffeur weer klaar om te vertrekken. Wat?!?!!! Doodsbang stapte ik de bus weer in, die inmiddels ontzettend stonk en nog steeds een beetje blauw zag. Dit waren mijn meest langste en angstaanjagende minuten in een bus zo ver!

Toen we Chimbote binnenreden wist ik ook niet hoe gauw ik weer die bus moest verlaten, ik kon de grond wel kussen! Daar kwamen we tot een nare verrassing...de bus vanuit Lima had enorme vertraging. 1,5 uur later dan verwacht was daar dan eindelijk de luxe en betrouwbare Cruz del Sur bus. Er zat niemand naast me, en samen met het kussentje en het dekentje zorgde dat ervoor dat ik lekker rustig in slaap kon vallen.

De volgende ochtend kwamen we vroeg in Mancora aan. De 3 anderen hadden een ander hostel dus ik nam een tuctuc (jaja die heb je hier ook!) in m'n eentje naar Loki hostel. Toen ik incheckte ontdekte ik dat Emil en Eyal ook net ingecheckt waren, gezellig!
Die middag brachten we door op het strand en zochten we een surfplank uit voor de volgende dag. We besloten lekker uit eten te gaan, sushi! Ik vroeg Cathorina, een meisje wat ik herkende uit de bus, mee uit eten en samen hadden we een gezellig dinertje.

Die avond was er pubquiz! Daar ben ik natuurlijk behoorlijk getraind op ;-) deze vragen waren voor een niet-Engelsspreker wel erg moeilijk, dus we waren blij met Cathorina (Schotland) in ons team. Omdat ik de volgende ochtend vroeg zou gaan surfen ging ik na de quiz naar bed.

Om 08:00 zaten Eyal en ik dan aan het ontbijt en maakten we ons klaar voor de surf! Het was alweer een tijdje geleden, Brazilië, maar zodra je op je plank in het water ligt, begint het weer te kriebelen! Helaas had ik niet echt veel geluk. Veel surfers zijn best arrogant en het kan ze niets schelen als jij net probeert een golf te pakken, ze duwen je zo weg. Ook waren de golven erg sterk en sloegen ze stuk op de rotsen. Dat maakte me een beetje huiverig. Toch lukte het aardig en plofte ik na 2 uur uitgeput op het strand. Die dag bracht ik al surfend door, al moet ik eerlijk toegeven dat ik na slushie happy hour niet meer aan m'n surfplank gedacht heb. (Weetje nog, die slush puppies van vroeger?! Die ijs drankjes. Die hadden ze hier dus ook, alleen dan met een scheutje extra ;-) hihi)

De volgende dagen waren eigenlijk net een relax vakantie. Cathorina en ik boekten nog 2 extra nachten bij en genoten van de slushies, het zwembad en de eindeloze spelletjes die we speelde. Pingpong, volleybal, flipcup, beerpong, mega Jenga...ga zo maar door. Ook organiseerde de staf elke avond een leuke activiteit. Eigenlijk hoefden we het hostel helemaal niet te verlaten. We hadden het zo erg naar ons zin, dat we eigenlijk onze bus wilden omboeken naar zondag, maar dat was helaas niet meer mogelijk.

Met veel moeite namen we afscheid van Mancora, een plek in m'n reis waar ik eindelijk even echt tot rust kon komen! We hadden een geweldige leuke groep mensen waar we de hele dag door mee leuke dingen deden. Het was er heerlijk weer! Waarom zijn we eigenlijk weggegaan vroegen we ons af?!

Quito, Ecuador....er ligt weer een nieuwe uitdaging op ons te wachten. Nieuw land, nieuwe dingen ontdekken, kom maar op!

Inmiddels ben ik, na een laaaaaange busrit met veel vertragingen, in Quito. Ik heb vanuit dit hostel een prachtig uitzicht over de stad! Quito ligt vrij noordelijk in Ecuador, waarom ben ik gelijk hier heen gegaan? Ik wist het niet zo goed met Ecuador, wat is leuk? Ik heb toen maar gewoon besloten om met Cathorina mee te reizen en dan vanuit Quito wel te zien wat ik hierna ga doen!

Ik ga lekker slapen, ben erg moe van al het reizen en de slushies ;-)

Tot de volgende keer, kus!