Voorbereiden voor de Machu Picchu

Hola!

Wat heb ik sinds La Paz en de Death road al weer veel meegemaakt! Ik hou het zelf bijna niet meer bij haha! Ga er maar goed voor zitten, want ik ben bang dat er een lang verhaal aan komt!

In mijn vorige blog was ik gebleven in Copacabana, een dorpje aan het Titicacameer. Na daar een nacht geslapen te hebben in een hostel met uitzicht op het meer, namen we sochtends na het ontbijt de boot naar Isla del Sol. Het klinkt als een tropisch Spaans eiland, maar volgens Inca legendes is dit het eiland waar de zonnegod werd geboren en daarmee hun beschaving begon.

Na 1,5 uur kwamen we op de zuidelijke kant van het eiland aan. In een kleine kom lag het haventje. Onze aandacht werd getrokken naar de enorme steile heuvel waarin het dorpje lag...shit dat wordt een behoorlijke wandeling om een hostel te vinden! Er kwam gelijk al een mannetje op ons af die ons een kamer aanbood in zijn hostel. Tsja, echt andere opties hadden we niet dus we besloten hem maar te volgen. Gelukkig stelde hij voor onze backpacks te dragen, dus dat scheelde. Door de hoogte en de steile trap was het best een zware klim, maar toen we het uitzicht van het dakterrras zagen, waren we helemaal blij. Prachtig!

Het was heerlijk weer en we besloten daar nog even van te genieten. Bikini's aan en op naar een strandje in de buurt. We beklommen de rest van de heuvel en gingen daarna bergafwaarts richting het strand. Het was een langere tocht dan verwacht, maar erg mooi. Af en toe kwam je wat ezels tegen, die worden daar als transport gebruikt. Toen we bij het strandje aan het meer aankwamen kon ik het niet laten. Het water zag er zo lekker uit, ik moest er gewoon in springen! Ik telde tot drie en stormde het water in. Bbrrr koud! Maar ik heb mooi wel in het Titicacameer gezwommen!

Toen ik weer opgedroogd was zijn Inge, Liselotte en ik, samen met twee Duitse en een Nederlandse jongen weer terug naar het hostel geklauterd. Bergopwaarts is niet echt mijn favoriete bezigheid ;-) Daar kleedden we ons om, want het koelt savond snel af op het eiland. We gingen op zoek naar een restaurantje, maar verder dan een pizzeria kwamen we niet. Ach, prima! In het donker, met zaklamp, vonden we onze weg naar het hostel weer terug. Wat kun je verder nog op een stil, pikkedonker eiland? Niet zo veel, dus we besloten lekker ons bedje in te kruipen.

Om 06:15 maakte de wekker ons wakker. We hadden de wekker zo vroeg gezet omdat we de zonsopgang wilden zien. Helaas regende het kei en keihard, dus draaiden we ons nog even lekker om. Toen het iets droger was besloten we na het ontbijt de boot naar het noorden van het eiland te pakken. Vanuit daar wilden we terug naar het zuiden van het eiland lopen.

Eerst bezochten we het kleine museumpje. Vanuit daar liepen we naar inca ruïnes. Onderweg kwamen we Adam en Reggie tegen, twee jongens van de Death road. Zij hadden precies hetzelfde plan als wij. Samen klauterden we een hoge uitkijk heuvel op om daar lekker te lunchen. Toen waren we er echt klaar voor, laat de3 uur durende hike maar beginnen!

De route was afwisselend heuvel opwaarts en afwaarts. Het was inmiddels heerlijk weer, dus we wandelden lekker in onze korte broek. Onderweg bleef het eiland ons verbazen, het was er zo mooi! Onderweg kwamen we steeds een soort van tolhuisjes tegen waar we geld aan de communities moesten betalen.

Na ruim 3 uur kwamen we, best moe, weer bij het hostel aan. We did it! Het was een prachtige tocht! We vierden de overwinning met een lekker koud biertje op het dakterrras. Deze avond hadden we meer geluk met het diner. Lekker forel! Het was erg gezellig met de jongens, maar aangezien we al vroeg wakker waren gingen we toch weer bijtijds naar bed.

De volgende ochtend hadden we geluk met de zonsopgang, dit keer was het droog. Ik snap wel dat de inca's geloofden dat hun zonnegod hier geboren was, wat een mooie zonsopgang! Prachtige besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, echt heel mooi.

Om 08:00 namen we weer de boot terug naar Copacabana. Daar boekten we de bus naar Puno, Peru. We hadden tijd voor ontbijt en lunch in Copacabana. We zochten een restaurantje met wifi uit en brachten daar de tijd door.

De bus, niet super luxe maar best ok, bracht ons eerst naar de Boliviaanse grens voor onze exitstempel. Dag Bolivia! Daarna moesten we doorlopen naar het immigratiekantoor van Peru. Zonder enkel probleem kregen we onze stempel en waren we Peru binnen! Om een uur of 4 reden we Puno binnen. Eigenlijk is er in Puno zelf niets te doen, sterker nog, het is een saaie stad. We gingen er heen vanwege de drijvende eilanden die daar te bezoeken zijn.

We hadden geluk, we konden gelijk mee met een tour. Daarna konden we ook nog eens de nachtbus maar Arequipa pakken, perfect, hoefden we niet in Puno te verblijven! We dumpten onze tassen bij de touroperator en sprongen het busje in. Die bracht ons naar een boot die ons naar de drijvende eilanden voer. De eilanden zijn opgebouwd uit riet. Al voor de tijd van de inca's woonden mensen op deze manier op het eiland.

Toen we er aankwamen hadden we al gelijk door dat het een uitgekauwd toeristische attractie was geworden. Jammer, maar toch interessant om te zien hoe die menen daar leven. Ze leven met een familie in een klein huisje met maar een kamer. Het zijn echt kleine hutjes van riet. Eigenlijk is alles van riet daar, ook de bootjes waar ze mee varen. Natuurlijk probeerden ze ons van alles te laten kopen, maar daar had ik echt geen zin in. Na ongeveer 2 uur zat de tour er weer op en keerden we terug naar Puno.

We namen de taxi naar het centrum en daar kozen we een restaurantje met een goedkoop menu uit. Het eten was lekker en na een paar uur konden we dan eindelijk weer richting het busstation. We waren met z'n vieren, Inge, Liselotte, Adam en ik. Ze hadden ons de vier achterste stoelen in de bus gegeven. Lekker hobbelen en bobbelen. Het was al gauw ijskoud in de bus, onmogelijk om te slapen! Daarbij kwam ook nog eens dat om 02.30 er ineens een enge man tussen ons in in het gangpad ging zitten. Hij trok z'n pet en capuchon ver over z'n gezicht...dat gaf me echt een naar gevoel! Ik pakte m'n tas en hield die stevig tegen me aan. Gelukkig had ik m'n belangrijke dingen in m'n money belt. Ik kon dus echt niet meer slapen en ik was ook erg blij toen we om 05:00 Arequipa binnen reden.

Alsof dat nog niet genoeg was, hadden we ook nog eens problemen met de taxi chauffeur. In Arequipa proberen ze je naar een ander hostel te brengen, zodat zij commissie krijgen. We hadden heel duidelijk van te voren afgesproken, voor 8 sol breng je ons naar het Bothy hostel. Dat was prima, dat zou hij doen. Toch stopte hij voor een ander hostel en hij werd helemaal kwaad toen we daar niet heen wilden. Hij begon te schreeuwen en wilde de politie erbij halen. Ook moesten we ineens meer betalen als we naar het Bothy hostel wilden. Mooi niet! Uiteindelijk heeft hij ons naar het hostel gebracht en hebben we niet meer dan 8 sol betaald. Hij bleef nog een tijd boos voor het hostel staan, maar daar trokken we ons niets meer van aan.

Het hostel was echt top want ze lieten ons al op de vroege ochtend de kamer in. Zo konden we nog wat uurtjes slaap pakken! Om 11 uur, na het ontbijt, deden we mee met de gratis walking tour door de stad. Eigenlijk was ik alleen naar Arequipa voor de Colca Canyon, maar tijdens de tour kwam ik er achter dat de stad zelf ook erg leuk was.

We aten een typische lunch, ceviche. Meer daarover later in een apart blog. Het smaakte lekker, maar ik denk toch dat ik er savonds niet echt lekker van geworden was. Ik sloeg het diner over en ging bijtijds naar bed. De volgende dag regelden we de tour Nasr de colca canyon en kochten we de bustickets naar Cusco. De jongen van het hostel die de tour de dag ervoor had gedaan, had ons belooft mee te nemen naar een leuk plekje om te lunchen. We stapten de lokale bus in en na 45 minuten waren we op de plaats van bestemming.

Een groot restaurant met een enorme tuin met daari : llamas! Haha erg leuk! Hij bestelde wat maaltijden voor ons en terwijl we op het eten aan het wachten waren doodden we de tijd met het spelen van een soort sjoel spel en het drinken van inca cola. (Dat smaakt dus gewoon naar fernandes, haha).

Toen het eten geserveerd werd, moesten we allemaal even slikken. We hadden namelijk cuy besteld, ook wel bekend als cavia. Als je in Peru bent, moet je dat gewoon proberen! Hij was in z'n geheel gefrituurd. Na wat foto's genomen te hebben was het tijd om er een stukje vanaf te snijden en het uit te proberen. Ik ging voor een pootje en eigenlijk smaakte het best lekker! Er zit niet heel veel vlees aan, en tsja als iets gefrituurd is kan er ook niet heel veel fout aan gaan.

Een ander gerecht wat op tafel stond was een bord met van alles en nog wat erop. Stukjes vlees en groenten. Een grijs achtig stuk vlees (of vis?) viel gelijk op omdat ik dat echt niet herkende. De gids wilde pas zeggen wat het was, nadat ik een stukje geprobeerd had. Hij sneed een klein stukje af en met tegenzin stopte ik het flubberige, grijze stukje in m'n mond. Gat ver! Gatver gatver gatver! Wat was dat ranzig! De smaak en de textuur waren gewoon echt verschrikkelijk en ik spoelde m'n mond gauw na met een slokje bier. Het bleek lams poot te zijn, maar op zo een rare manier bereid dat het gewoon echt niet te eten was. Bah! Gelukkig waren er nog wel andere eetbare dingen, dus was de lunch uiteindelijk alsnog erg gezellig en geslaagd.

De volgende dag was het dan tijd voor de colca canyon! Om 03:00 werden we opgehaald, pppff. Vroeg opstaan is dus echt niet mijn sterkste punt! Daarbij zaten we ook nog eens in een koud en oncomfortabel busje, waarin harde Peruaanse muziek gedraaid werd. Slapen werd het dus niet echt, haha! We stopten na drie uur rijden in het park voor ontbijt en daarna reden we door naar een uitkijkpunt waar je veel condors kon zien. We hadden geluk want eigenlijk was het niet echt de tijd meer, maar we zagen er een heleboel. En ze vlogen zo dichtbij, echt bijzonder! We zagen er ook een heleboel, minstens 10!

We reden weer een stukje door en omdat het inmiddels licht was, konden we goed zien in was voor omgeving we eigenlijk waren. Ongelofelijk mooi! Een hele groene vallei vol met kleurige bloemen en terrassen die nog aangelegd waren door de inca's. We werden na een tijdje het busje uitgezet en daar begon onze drie daagde tour door de canyon. Samen met een stel uit Amerika en onze gids Lucía vormden we een gezellige groep. We zouden elke dag niet meer dan drie uur lopen, dus dat was wel relaxt!

De eerste dag liepen we voornamelijk bergafwaarts. Het was heerlijk weer dus ook deze tocht deden we in tshirt en korte broek. Onderweg heb ik een heleboel foto's genomen, het was zo mooi! Maar het is moeilijk om zoiets moois vast te leggen. Eigenlijk vloog de drie uur voorbij en voordat we het wisten waren we alweer bij de Lodge. Daar kregen we alpaca vlees voor lunch. We genoten nog even van het lekkere zonnetje, maar besloten om toch even een dutje te doen. Zo vroeg opstaan en de hele dag in de weer is toch best vermoeiend! Tegen avondeten werden we wakker en genoten we van het diner. We waren eigenlijk nog steeds zo moe, dat we zonder moeite na het eten weer lekker ons bedje in kropen haha!

De volgende ochtend vertrokken we, na een pannenkoekenontbijt, om 09:00 voor de volgende trekking van 3 uur. Ook deze tocht was erg mooi en niet heel vermoeiend. Voornamelijk bergafwaarts weer. Alleen de eerste 20 minuten moesten we klimmen, en dat was wel zwaar in de volle zon. Op een gegeven moment konden we het dorpje waar we zouden overnachten zien liggen. En wat we ook goed konden zien was: het zwembad! Het was zo warm en na zo een tocht is een zwembad echt iets waar je naar uit kunt kijken! Toen we bij de prachtige Lodge aankwamen, deden we ook gelijk onze bikini aan en sprongen we in het water. Tot een uur of 4 hebben we lekker in het zonnetje kunnen liggen, daarna werd het wat bewolkter. Toen ik naar de kamer ging om de spelkaarten te halen, zag ik drie jonge kittens. Zij zagen mij ook en volgden me helemaal terug naar het zwembad. Daar hebben we heerlijk met de beestjes gespeeld en geknuffeld, zo lief! We kwamen er achter dat er nog 2 waren, 5 in totaal. Echt heel schattig! Na het eten gingen we weer naar bed. Of we het nou wilden of niet, we moesten wel want de volgende dag zouden we om 05:00 vertrekken!

Als je vroeg naar bed gaat, kun je ook vroeg opstaan. 05:00 viel dus reuze mee. We vertrokken zo vroeg omdat we 3 uur lang bergopwaarts zouden gaan klimmen, en dat wil je echt niet in de volle zon doen. Na een uur was ik al helemaal klaar met die berg en vervloekte in de berg bij elke stap. Ik liep samen met Liselotte en samen konden we wel een goed tempo aanhouden waardoor het wel meeviel. De laatste 20 minuten was ik alleen helemaal kapot. Ik merkte dat het me echt meer moeite koste om m'n voeten goed te plaatsen, en ik maakte vaker een misstap. Gelukkig was daar dan eindelijk het einde in zicht en na ongeveer 2,5 uur had ik dan eindelijk de top bereikt! Dit. Doe. Ik. Mooi. Nooit. Meer! Haha!

We moesten nog ongeveer 20 minuutjes over een vlak stuk naar het dorpje lopen. Daar was het dan eindelijk tijd voor het ontbijt! Jaaja, wandelen zonder ontbijt...kan ik ook weer aan mijn "dit doe ik nooit meer lijst" toevoegen ;-) Voordeel is wel dat het ontbijt dan extra lekker smaakt! De tour zat er bijna op, onderweg naar Arequipa stopten we nog voor lunch en wat uitkijkpunten. Om een uur of 16:00 waren we weer terug in het hostel in Arequipa!

Daar namen we een heerlijke douche en maakten we ons klaar voor de busrit naar Cusco! De bus die we hadden geboekt, scheen heel goed te zijn dus we keken op zich best wel uit naar de rit. Toen we de bus instapten zagen we al een kussentje en een dekentje klaar liggen, prima! Er zat niemand naast me, dus ik had lekker alle ruimte. Ook werd er een leuke film gespeeld en daarna viel ik in slaap. Erg lekker had ik eigenlijk niet geslapen dus nogal gebroken kwam ik in Cusco aan.

Erg veel van Cusco heb ik nog niet gezien, maar ik heb alle tijd om de stad te verkennen. Maandag begint namelijk mijn Spaanse les! Voor 5 dagen ga ik toch wat aan m'n Spaans doen. Ook heb ik savonds salsa les en verblijf ik bij een gastgezin. Spannende en andere wending in mijn reis, leuk! Ben benieuwd! Natuurlijk houd ik jullie dan weer op de hoogte!
Oja, foto's op waarbenjij wil niet helemaal lukken, maar de meeste foto's staan op Facebook.

Lieve mensen, tot de volgende keer weer! Hasta pronto!

Kusssss