Pura Vida!

Pura Vida, Costa Rica!

Pura Vida, "puur leven, het goede leven", is het levensmotto van alle Tico's (Costaricanen). Het wordt voor alles en op elk moment gebruikt, bijvoorbeeld:

"Heey Els, alles Pura Vida?"
Of als groet: "Hoi, Pura Vida!"
"Was gezellig, tot de volgende keer!" "Ok, Pura Vida!"
Als bedankje/graag gedaan: "hee bedankt voor het helpen he!" "Pura Vida!"
Of: "Ken jij Saskia?" Ja, zij is echt Pura Vida!"

Kortom, Pura Vida heeft veel betekenissen en wordt daarom ook niet als spreuk of straattaal gezien. Voor de Tico's heeft Pura Vida toch wel echt een diepere betekenis, bijna een leefwijze.

Dit alles, dit "pure leven", ontdekte ik al heel gauw toen ik de grens overstak met Panama. Die grensovergang was trouwens wel echt letterlijk een grens die ik moest oversteken. Het busje dropte me aan de ene kant van de brug waar ik mijn exitstempel voor Panama kon halen. Met mijn backpack liep (strompelde) ik de brug over en daar kon ik me Costaricaanse stempel halen, Pura Vida! Binnen 2 uurtjes was ik dan eindelijk in mijn eerste bestemming in Costa Rica: Puerto Viejo!

Puerto Viejo is een klein feestdorpje aan de zuidkust van de Caribische zee. Oh, ik kan er maar geen genoeg van krijgen! Omdat ik wat meer zin in rust had op dat moment, besloot ik 6km door te rijden naar Punta Uva, het volgende strand in Puerto Viejo. Daar had ik een rustig hostel gevonden, wat meer op een boomhut leek dan een hostel. Ik dumpte me spullen in de dorm (hallo open wanden en klamboe!) en op naar de supermarkt. Dat was een kleine 500m lopen vanaf het hostel. Wat ik niet wist, was dat ik in dat kleine stukje heen en terug mijn camera mee had moeten nemen! Ik wist niet wat ik zag! Apen, leguanen en hagedissen, een slang (!!) en als klap op de vuurpijl een luiaard! Wowie! Het is waar, Costa Rica heeft een zeer divers ecosysteem, haha!

Terug in het hostel legde ik al m'n verse ingrediënten in de koelkast en begon ik aan een pasta vol heerlijke groenten. Daar was ik even aan toe. Het was een rustig hostel, en samen met de andere gasten kletsen we er gezellig op los totdat we een voor een rustig naar bed gingen.

De volgende ochtend besloot ik in het hostel een fiets te huren en naar het volgende strand te fietsen, zo'n 6km verderop. Nu was ik goed voorbereid en had ik mijn camera klaar liggen bovenop in mijn fietsmandje. Op het strand kwam ik een Nederlands meisje tegen die ook in mijn hostel zat, en samen brachten we de dag op het strand door. Om een uur of 4 fietste ik weer op mijn gemakje terug naar het hostel. Daar stond de volgende gezonde maaltijd op me te wachten, en maakte ik me klaar voor: ladiesnight! Ik was eigenlijk niet van plan om uit te gaan in Puerto Viejo, maar gratis mojitos voor de dames...tsja dat kun je toch niet overslaan?! Het was een gezellige avond, maar anders dan Zuid Amerika. Hier wordt meer gedanst op reggea muziek. De mannen hebben ook allemaal rasta's! Echt een beetje een Jamaicaanse sfeer! Dat schijn je alleen aan de Caribische kust van Costa Rica. Erg leuk, moet ik zeggen!

Na het uitgaan heb je vaak lekkere trek natuurlijk! Toen bedacht ik me dat ik nog een zakje chips in mijn boodschappentas had zitten! Toen ik die wilde pakken....was de tas weg! Huh? Ik dacht toch echt dat ik die tas op die plank had neergezet...hhhmm...ik heb de hele keuken onderzocht, maar geen tas met mijn chippies, brood en rijst! Toen viel het kwartje! Weet je nog dat ik zei dat het hostel net een boomhut was? Open wanden en 3 verdiepingen in de jungle. 's Nachts komen de apen dus het hostel binnen en kijken of er iets te snoepen valt! Elke ochtend treffen we de vuilniszakken opengereten aan en ligt alles overal! Dit keer waren de apen dus slimmer en namen ze gewoon een tas vol lekkers mee! Gggrrr! Haha!

De volgende dag brachten Hester en ik door met twee jongens uit Texas. We dobberden uren in het lekkere zeewater en keken een filmpje in het hostel. Het was echt te heet om op het strand te liggen! 's Avonds gingen we lekker uit eten bij een restaurantje om de hoek. Heerlijke verse vis met knoflook, jam! Ik kroop er vroeg in want ik was nog erg moe van de avond ervoor, en de volgende dag moest ik vroeg op!

Om 07:00 vertrok onze bus naar San Jose. Gelukkig stopte deze voor de deur en konden Hester en ik zo instappen. Het miezerde een beetje, tsja het blijft toch regenseizoen! Na een paar minuten rijden zag ik, en de chauf ook, een bruin hoopje op de weg. Het zal toch niet he....de chauf stopte de bus en ik sprong eruit met mijn camera in mijn hand. Yes, een luiaard! Van zo dichtbij!!!!! Dit was een tweevingerige bruine luiaard, ik had hiervoor alleen nog maar drievingerige gezien! Cool! Die beesten komen eens per week de boom uit om hun behoefte te doen (of ze zijn uit de boom gevallen...). Hij bewoon zich echt heel grappig en traag voort, wauw wat een leuk beest! Mijn dag kon al niet meer stuk omdat ik die avond eindelijk Anna weer zou zien, maar dit maakte mijn dag nòg beter!

Tegen lunchtijd kwam ik, na afscheid genomen te hebben van Hester, aan in Alajuela. Dit dorpje ligt dichter bij het vliegveld dan San Juan. Bovendien schijnen grote steden in Midden Amerika niet heel geweldig te zijn, dus besloten Anna en ik hier te meeten. Ik had helemaal geen zin om iets te doen, ik wilde gewoon dat het 19:00 zou zijn en dat Anna er zou zijn!!!

Tegen zessen pakte ik de bus naar het vliegveld, en die bracht me er binnen 10 minuten. Veels te vroeg was ik er dus. Ik keek op de borden en zag Anna's vlucht niet!!! Vlucht 3026 van KLM stond niet op het bord!!! Wel 2 andere vluchten vanuit Panama, maar niet die van Anna. Shit, het zal toch niet he! Echt weer wat voor ons om op het verkeerde vliegveld af te spreken! Ik besloot haar maar te sms'en voor de zekerheid, met de info van het hostel. Ik bleef geduldig wachten en toen ineens, ja hoor, daar was ze dan eindelijk!!

Ik heb echt genoten van het avontuur in Zuid Amerika in mijn eentje, maar ik keek hier toch ook zo naar uit!! Na een paar dikke knuffels belandde Anna al gelijk in het Midden Amerikaanse gedoe. We werden van het ene mannetje naar het andere mannetje gestuurd, die vervolgens een telefoon in mijn handen duwde zonder aan te geven waar het om ging...een boel gedoe en geregel voor: een taxi! Haha! Die bracht ons gauw naar het hostel waar Anna eindelijk lekker haar spullen kon achterlaten!

De kwebbel stond op maximale snelheid en volume en we kletsten, tijdens een lekker biertje en maaltijd in een Mexicaans restaurant, elkaar oren van elkaars kop. Ik heb zo een vermoeden dat we dit nog wel een heeeeele tijd vol gaan houden ;-)

Inmiddels hebben we met z'n TWEETJES alweer een boel meegemaakt, maar dat bewaar ik voor de volgende keer! Het is nu namelijk tijd voor een lekkere Caribische casado pollo!

Kusjes!