Beeldschoon Bolivia

Hola!

Hier een berichtje vanuit Sucre, Bolivia! Hoe gaat het daar in Nederland, nog steeds aan het sneeuwen?

Na een paar dagen gerelaxt te hebben in San Pedro was het donderdag (valentijnsdag) eindelijk zo ver: op naar Bolivia! Om 07:45 werden we door een busje bij ons hostel opgehaald. We werden naar de Chileense grens gebracht voor onze exit stempel, duurde ongeveer een uurtje. Bij de Boliviaanse grens aten we een lekker ontbijtje. Daar ging de stempelprocedure veel sneller!

Onderweg naar onze eerste verblijfplaats hebben we veel moois gezien. Het landschap veranderde voortdurend! Prachtige bergen met besneeuwde toppen en mooie meren. Ik moet eerlijk toegeven dat ik na 5 meren het wel een beetje gezien had, maar het bleef toch mooi! Ook leuk waren de flamingo's die overal te zien waren.

Toen we bij onze verblijfplaats aankwamen, en daar aanschoven voor de lunch, had ik het echt ijs en ijskoud. We waren namelijk op 4300 meter hoogte! Dat doet toch wel Wat met je lichaam! Ik had alleen last van m'n ademhaling, het was alsof ik continue buiten adem was. Anderen hadden last van hoofdpijn of misselijkheid, ik gelukkig niet. Ik moest wel elke 10 minuten plassen! Echt heel gek haha! Tijdens het diner had ik het nog steeds koud en besloot ik een slaapzak te huren voor de nacht. Samen met de slaapzak en de 3 dekens (en m'n warme kleding) had ik het gelukkig niet koud!

Na het ontbijt gingen we weer verder. Genietend van het landschap, de meren en bergen en de rare rotsformaties zat ik in de jeep. De bestuurder sprak niet echt veel, kauwde alleen wat op coca blaadjes. Dat moest ik natuurlijk ook proberen! Het smaakt naar erg sterke thee, niet verkeerd. Het schijnt goed te zijn tegen allerlei kwaaltjes, zoals verschijnselen van hoogteziekte en honger.

Toen we bij ons tweede verblijfplaats aankwamen konden we eindelijk douchen. Het was een koude douche maar dat maakte niet uit! Normaal gesproken zouden we de tweede nacht op de zoutvlakte slapen, maar ivm met hevige regen ging dat helaas niet door. We verkenden het stadje een beetje en kochten wat biertjes die we op het plein opdronken. Dat trok natuurlijk wel bekijks, al zijn de locals erg schuw. Toch konden 2 nieuwsgierige kids het niet laten om wat dichter bij ons in de buurt te komen. Erg schattig!

Die avond aten we Vicuña....familie van de llama. Het was nogal droog klaargemaakt, dus ik kan nou niet echt oordelen of het lekker is of niet. Die avond had ik erg last van m'n onderrug, dus ben ik lekker vroeg naar bed gegaan. Ik had erg zin in de volgende dag: zoutvlaktes!!

Om 07:00 vertrokken we richting Uyuni. Daar dumpten we onze tassen en reden we door naar Salar de uyuni, de zoutvlakte van Uyuni. Dat is pas een raar landschap zeg! Door het zout groeit er natuurlijk niets, en het enige wat je ziet is wit en blauw van de lucht! Het eerste gedeelte reden we door het water, maar later kwamen we bij een droog stuk aan. Daar hadden we een lekkere lunch en gingen we aan de slag met onze camera's. Omdat je door het zout een diepte ziet, kun je grappige foto's maken! Een stuk moeilijker dan gedacht, en voordat we het door hadden moesten we alweer gaan. Jammer, de tour zat er op! Het was echt prachtig mooi!

Die avond lekker pizza gegeten en bij tijds naar bed. In uyuni zelf is namelijk niet zo veel te beleven, daarom had ik voor de volgende morgen al gelijk de bus naar Potosì geregeld.
Om een uur of 14:00 kwam ik, samen met een Duits stel die ik ken van de tour, aan in potosi. Het was even zoeken naar het hostel, maar uiteindelijk gelukt. Een groot en koud hostel, bbrrr! Daar gelijk de mijntour en de bus voor de volgende dag geboekt. Lekker uit eten geweest en gauw m'n bed in om op te warmen.

De volgende ochtend begon de tour. 2 ex mijnwerkers waren onze gids. We kregen een ontzettend sexy outfit, een broek en jas en kaplaarzen. Ook een helm met een lampje natuurlijk. Toen iedereen aangekleed was, gingen we eerst naar de mijnersmarkt. Daar moesten we cadeautjes voor de mijnwerkers kopen. Alcohol (96%), sap, coca bladeren en....dynamiet!

Toen was het tijd om de mijn in te Gaan. Nog gauw wat coca bladeren in m'n mond voordat we naar binnen gingen. Ik heb met m'n ouders en zusje tijdens vakanties wel aardig wat mijnen bezocht, maar dit is nergens mee te vergelijken. De mijnwerkers werken in groepjes voor zichzelf en zijn erg competitief met andere groepen. Als zij een stuk met zilver hebben gevonden, ontploffen ze hun dynamiet er gerust op los zonder de anderen te informeren. Niet zo gek dat er elke dag mensen overlijden in de mijn. Ook wij hebben dynamiet opgeblazen, wat een knal! Niet normaal!

We hebben veel door de mijn gelopen en geklommen. Echt levensgevaarlijk want overal waren enorme tunnels naar beneden. Als je een verkeerde stap zette, lag je zo 20m lager. Ik was daarom ook erg blij dat we na een paar uur de mijn weer verlieten.

Ik had nog net wat tijd om Potosì te zien voordat de taxi ons kwam ophalen. Samen met het Duitse stel reisde ik die avond naar Sucre! De reis verliep prima en gelukkig vonden we ons hostel al gauw. Na een wederom koude douche gingen we het centrum in voor een hapje eten. We belandden bij Bar Amsterdam, haha! Lekker gegeten en daarna terug naar het hostel. Ik had na een lange tijd weer wifi, dus lekker de avond doorgebracht met Facebook enzo :)

Volgende dag Sucre verkend, wat een mooie stad! Ik belandde, zonder dat ik het wist, weer bij een Nederlandse bar. Deze had bitterballen op het menu staan, dat kon ik niet weerstaan natuurlijk! Nadat ik m'n bitterballen (bijna) op had ging ik weer verder. Ik heb deze dag 2 musea bezocht. Eentje over een indianen stam, zeer interessant. En een over de Boliviaanse weefkunsten.

Die avond weer met de Duitsers gegeten, maar ik had niet echt veel trek. Ook toen we nog een drankje gingen doen viel dat niet zo goed, weer buikpijn, net als de dag ervoor. Omdat ik de volgende dag een school zou bezoeken, besloot ik om m'n drankje te laten staan en naar bed te gaan. Na een paar uur bleek wat er aan de hand was: voedselvergiftiging :-( heb de hele nacht en een groot deel van de dag doorgebracht met het rennen naar de wc!

Gelukkig ging het tegen de avond weer beter en hield ik het water binnen. Ik had goed geslapen en voelde me de volgende dag goed genoeg om de school alsnog te bezoeken. Het was een publieke school en daar was ik wel blij mee. Veel kinderen van inheemse afkomst, de ouders lopen echt nog in de traditionele kleding. Ik sprak met de directeur en liet wat foto's zien. Ik had ook een afbeelding van een individueel handelingsplan en tot mijn verbazing pakte hij documenten uit de kast die verrassend veel op groepsplannen leken! Elke leerkracht heeft een maandovezicht gemaakt van wat er aangeboden wordt. De directeur komt dat elke maand checken, erg interessant!

Vervolgens kreeg ik een rondleiding en heb ik alle klassen gezien. De lokalen en het schoolgebouw deden me eigenlijk erg veel aan India denken. Erg sober, niets aan de muur. Ze zouden onze woordmuur op school eens moeten zien! De kinderen stelden me allerlei vragen. Hoe het in Nederland is, welk geld we hebben, of Nederland dicht bij China ligt en of mijn haar echt blond is. Het was erg interessant om de school te zien, ik hoop in andere landen of steden ook de kans te hebben!

Nu is het tijd om een beetje bij te komen, dan kan gelukkig goed hier, ik heb namelijk voor de verandering eens m'n eigen kamer geboekt! Heerlijk ontspannend :-) volgende bestemming: Santa Cruz!

Liefs, Saskia